Βία στη Βία ;;;

Μεσημέρι Παρασκευής, πριν από μερικές μέρες, όταν η Αθήνα έβραζε από τις εκδηλώσεις οργής για τον άδικο θάνατο του Αλέξη.

Το τρένο αφήνει πίσω το σταθμό του Αγ. Ελευθερίου και πλησιάζει τα Κάτω Πατήσια
Ξαφνικά ένας κρότος ακούγεται από το διπλανό βαγόνι, σαν κάτι να έσπασε.
Το τρένο σταματάει στο σταθμό και απ' το βαγόνι βγαίνει ένα αιμόφυρτο νεαρό ζευγάρι , ένας άνδρας και μια κοπέλα με το πρόσωπό τους μες τα αίματα...

Τι είχε γίνει;;;
Απλούστατα, 2-3 παιδιά της ηλικίας μου έριξαν μια πέτρα στο τρένο όταν αυτό περνούσε μια γέφυρα. Το τζάμι έσπασε με αποτέλεσμα να τραυματίσει αυτούς που βρίσκονταν δίπλα του.
Ένα απλό περιστατικό των ημερών, ενδεικτικό του τι γινόταν την Αθήνα εκείνες τις μέρες.

Θέλω λοιπόν τώρα, που ησύχασαν λίγο τα πνεύματα, να ρωτήσω όλους αυτούς που άμεσα ή έμμεσα στηρίζουν και επικροτούν τέτοιες ενέργειες: Σε τι αντιτάχθηκαν αυτά τα παιδιά, για ποιο λόγω πέταξαν αυτή τη πέτρα; Με αυτό τον τρόπο τι κατάφεραν; Ήταν μια γροθιά στον καπιταλισμό και το πολιτικό κατεστημένο ή μια γροθιά χωρίς λόγω σε έναν ανυποψίαστο πολίτη;Και είναι άραγε αυτός ο σωστός τρόπος διαμαρτυρίας;;;

Κακά τα ψέμματα, ας λένε τα κανάλια, οι εφημερίδες και τα ραδιόφωνα ότι θέλουν, εγώ αυτές τις μέρες δεν είδα καμία εξέγερση των νέων των 700ευρώ που αγωνιούν για το μέλλον τους, . Είναι η εξέγερση μιας γενιάς που έχοντας βαρεθεί το hi5 και το facebook, τα ακριβά κινητά και MP3, τις 7 ώρες του σχολείο και τις άλλες τόσες του φροντηστήριου και μια ζωή μέσα σε 4 οθόνες και όχι τοίχους , ψάχνει μια ευκαιρία να εκτονωθεί , μια ευκαιρία να κάνει κάτι που θα έχει να το λέει . Άλλωστε οι καταλήψεις πλέον είναι πολύ συνηθισμένες, τίποτα το ιδιαίτερο...
Το να πάς όμως στη διαδήλωση, να παίξεις ξύλο με τους αστυνομικούς, να προλάβεις να κλέψεις και κανα gadget από τα λεηλατημένα καταστήματα ηλεκτρονικών του κέντρου ακούγεται πιο ενδιαφέρον και πιο ηρωικό. Δεν λέω ψέμματα, στο σχολείο και το φροντιστήριο αυτά άκουγα, ενώ όταν ρώταγα τα παιδιά γιατί πήγαν στη διαδήλωση μου απάνταγαν όλα με τις ίδιες 3 λέξεις: Για τον Αλέξη...
Για τον Αλέξη..., αυτό. Κανείς δε κάθισε να σκεφτεί όλα όσα έγιναν, να μελετήσει με κριτική άποψη τα γεγονότα και να μην πιστεύει ότι του πλασάρει η T.V. Λίγοι ήταν αυτοί που το είχαν "μελετήσει" το θέμα, λίγοι ήξεραν γιατί επαναστατούν, και σ' αυτούς τους λίγους λέω μπράβο, γιατί αν και μπορεί να μη συμφωνώ με τις απόψεις τους, τους επιβραβεύω που πιστεύουν σε κάποιες αξίες και ιδανικά και πράττουν με γνώμονα αυτές.

"Οι αστυνομικοί χρησιμοποιούν βία με το παραμικρό".
Εσύ λοιπόν μην χτυπάς τους άλλους
"Οι αστυνομικοί είναι φασίστες".
Ωραία, μην γίνεσαι λοιπόν και εσύ σαν κι αυτούς.
"Δεν υπάρχει δημοκρατία".
Αγωνίσου τουλάχιστον εσύ να φέρεσαι δημοκρατικά.
Φερσου σαν ανώτερος. Κάνε όσα δεν κάνουν οι άλλοι.
Και στην τελική αν είναι όλοι τους μ....ες, όπως κατηγορείς συνέχεια, προσπάθησε εσύ να μην είσαι.

Και πλέον δεν μπορούμε να τα δικαιολογούμε όλα.
Όσα έγιναν δεν είναι προς τιμήν αυτής της γενιάς, αλλά αντιθέτως κατά της. Σαν έφηβος ντρέπομαι για όσα έγιναν. Ντρέπομαι για την κατάντια αυτής της χώρα. Και εγώ αγωνιώ για το μέλλον μου. Kαι εγώ λυπήθηκα για τον άδικο χαμό του Αλέξη. Και εγώ αγανάκτησα με την αστυνομία και όλη την πολιτική ηγεσία της χώρας.

Όμως ποτέ δεν πίστευσα ότι σπάζοντας καταστήματα απλών εμπόρων, ξηλώνοντας πεζοδρόμια, σκαλιά και μάρμαρα για να πάρω πολεμοφόδια, βάζοντας φωτιές σε κάδους, καίγοντας την ελληνική σημαία ( που στο κάτω κάτω δε φταίει για τίποτα από όσα συμβαίνουν ) και βρίζοντας όλους τους αστυνομικούς ανεξαιρέτως αντιτάσσομαι σε όσα γίνονται σ' αυτή τη χώρα.

Και όχι σε καμία περίπτωση δεν αποδέχτηκα ποτέ το σύνθημα "Βία στη βία"...