Έρχονται Χριστούγεννα...

Άλλη μια δύσκολη μέρα πέρασε...
Το δρόμο έχει πλημμυρίσει η γνώριμη μυρωδιά των μελομακάρονων που μόλις βγήκαν απ' το φούρνο, ανακατωμένη με την υγρασία που επικρατεί στην ατμόσφαιρα. Καθώς περπατά παρατηρεί τα στολισμέαη δέντρα των καταστημάτων που ξεχωρίζουν μέσα από τις βαρυφωρτωμένες βιτρίνες τους. Του φαίνονται όλα τόσο ψεύτικα, άψυχα και ομοιόμορφα, χωρίς κανένα ενδιαφέρον. "Τουλάχιστον το δικό μου έχει κάτι ..." σκέφτεται. Αρχίζει να σιγοτραγουδά το αγαπημένο του μελαγχολικό τραγούδι χωρίς να έχει αντιληφθεί την παρουσία μιας γριούλας, που τώρα τον κοιτά κάπως περίεργα. Κάνει πως χασμουριέται και συνεχίζει το δρόμο του.
Φτάνει στο σπίτι. Χτυπάει ρυθμικά την ξύλινη πόρτα. Στο μεταξύ το γατί έχει ήδη προλάβει να πάρει την κατάλληλη θέση έτσι ώστε με το που θα ανοίξει η πόρτα να προλάβει να χωθεί μέσα. Πάει και κάθεται δίπλα στο έλατο. Είναι μεγάλο και πραγματικό, φορτωμένο με εκατοντάδες μικρά, αστραφτερά μπιχλιμπιδάκια. Δίπλα στη γλάστρα του, περιμετρικά βρίσκονται πολλές πολύχρωμες σακούλες και κουτάκια. "Καταναλωτισμός", σκέφτεται... ή μήπως αγάπη; Επικεντρώνει την προσοχή του στα λαμπάκια φούσκες του δέντρου που ο ίδιος έχει διαλέξει Του αρέσει να τα ρυθμίζει έτσι ώστε να αναβοσβήνουν αργά - αργά. Προσπαθεί να κρατήσει την εικόνα που έχουν λίγο πριν σβήσουν. Μικρές μαγικές φλογίτσες εδώ κι εκεί. Σκοτάδι για λίγο... Το μόνο που φωτίζει για αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα το δωμάτιο είναι τα δύο κεράκια που βρίσκονται μπροστά από τη φάτνη και φωτίζουν με ένα απόκοσμο φως τις μορφές του Ιωσήφ και της Παναγίας.
Και τότε θυμήθηκε ότι κάπου, κάποτε, κάπως ένας Θεός γεννήθηκε...

Το Τέλος της "ξεμπλόγκαρε" εποχής. Αρχή της "μετά-ξεμπλόγκαρε" (ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!)

Δεν ξέρω αν το καταλάβατε αλλά αφορμή για να φτιαχτεί αυτό το blog ήταν ο διαγωνισμός "ξεμπλόγκαρε", ένας διαγωνισμός μαθητικών ιστολογίων...
Δυστυχώς δεν κατάφερα να διακριθώ στην κατηγορία του Λυκείου (τουλάχιστον ήμουν στη λίστα με τα "αξιόλογα blogs"), αλλά αυτό δεν με πολυ ενόχλησε. Αυτό που με εκνεύρισε είναι το γεγονός ότι τελικά βραβεύτηκε ένα ιστολόγιο (το http://xouakina.blogspot.com/) που κατά γενική ομολογία δεν τηρούσε βασικούς όρους του διαγωνισμού, με σημαντικότερο όλων το ότι συνέχισε να ενημερώνεται με διάφορα άρθρα, ενώ ο διαγωνισμός είχε λήξει και τα ιστολόγια αξιολογόντουσαν από την κριτική επιτροπή. Ήταν τόσο οφθαλμοφανές ότι αυτό το blog δεν τηρούσε τους όρους που αρχικά απόρησα. Βρήκα όμως 5-6 παιδιά από άλλα Blogs που και αυτά είχαν καταλάβει την αδικία και ξεκινήσαμε να διαμαρτυρόμαστε. Στείλαμε mails, τηλεφωνήσαμε, ήρθαμε σε προσωπική επαφή με τους υπεύθυνους (την κα.Παλούκου και τον κ. Ασημακόπουλο), αλλά μάταια. Τίποτα δεν άλλαξε...
Να μην τα πολυλογώ, τελικά μας είπαν ότι θα γίνει επαναξιολόγηση. Δεν εξηγήται το πόσο χαρήκαμε. Πιστεύσαμε ότι "νικήσαμε", ότι δικαιωθήκαμε, αλλά δυστυχώς δεν ήταν έτσι ακριβώς... Ξαφνικά (και ενώ στην ιστοσελίδα του διαγωνισμού δεν έγραφε τίποτα) έγινε η τελετή βράβευσης στα κρυφά και σε κλειστό οικογενειακό κύκλο. Γιατί άραγε;;;
Στείλαμε μαιλ ξανά και ξανά αλλά τίποτα. Δεν μπαίνουν καν στον κόπο να μας απαντήσουν.
Δυστυχώς κανείς δε μας υπολογίζει.

Τέλος πάντων...
Ξεκρεμάμε το πανάρχαιο ποστ του καλοκαιριού και ξεκινάμε απ' την αρχή. Άλλωστε αυτό το blog δε γράφτηκε για το ξεμπλόγκαρε, γράφτηκε για μενα, τον Sleepthief, και πάντα θα βρίσκω λίγο χρόνο ανάμεσα στα δύσκολα μαθήματα, στο φροντηστήριο, στο τσέλλο και στα γερμανικα για να γράφω και να ξεχνιέμαι...
Ακόμη και μετά τα μεσάνυχτα, όταν όλοι θα κοιμούνται...


Ξεκινάμε λοιπόν όπως παλιά!

Νεο Πολιτιστικό Κέντρο Μοσχάτου

Το νέο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Μοσχάτου χτίζεται στον οικισμό "Προσφυγικά" σε ένα οικόπεδο 720 τ.μ, δίπλα στο πάρκο Γεννηματά. Το Πολιτιστικό Κέντρο θα έχει:

• χώρο θεάτρου
• αίθουσες πολλαπλών χρήσεων
• γραφειακούς και βοηθητικούς χώρους

Αναμένεται να φιλοξενήσει πλήθος εκδηλώσεων όπως:

• κινηματογραφικές και θεατρικές παραστάσεις
• διαλέξεις
• κοντσέρτα
• εκθέσεις βιβλίου, γλυπτικής, φωτογραφίας, ζωγραφικής

Είναι σίγουρο ότι το νέο Πολιτιστικό κέντρο θα εξυπηρετήσει όχι μόνο τους κατοίκους των "Προσφυγικών", αλλά όλους τους δημότες του Μοσχάτου και των γύρω περιοχών



Το νέο Πολιτιστικό Κέντρο φτίαχνεται....

Εργασία στην Τεχνολογία: "Μακέτα ενός υδροηλεκτρικού φράγματος

Με την μακέτα που έφτιαξα προσπάθησα να δώσω την εικόνα ενός υδροηλεκτρικού σταθμού. Ας δούμε πώς την κατασκεύασα. Το πρώτο που έκανα ήταν να ζητήσω από τον μαραγκό ένα χοντρό νοβοπάν. Μετά άρχισα την κατασκευή του φράγματος. Πήρα καλλιτεχνικό γύψο, μια λεκάνη κι ένα μπολ με ‘κύματα’. Έβαλα το μπολ μες τη λεκάνη και έριξα το μίγμα του γύψου και του νερού. Σε λίγο το φράγμα ήταν έτοιμο. Ύστερα σκέφτηκα πως πρέπει να φτιάξω το σχέδιο της μακέτας. Οπότε πήρα μια κιμωλία και σχεδίασα πάνω στο μαύρο νοβοπάν όλα τα πράγματα που θα φτιάξω. Αφού το έκανα κι αυτό πήρα εφημερίδες, τις τσαλάκωσα και τις κόλλησα μα σελοτέιπ πάνω στη βάση . Έτσι έφτιαξα τον σκελετό. Για την κάλυψη του σκελετού έκανα το εξής : πήρα μια εφημερίδα, την δίπλωσα στη μέση κι έκοψα λουρίδες χαρτί πλάτους 2,5-5εκάτοστών ως τη μέση. Μετά χρησιμοποιώντας ένα μεγάλο πινέλο μπογιάτισα με ατλακόλ (μια άσπρη, πολύ γερή κόλλα) όλο τον σκελετό της μακέτας εκτός από ένα τετράγωνο στην άκρη. Πάνω από την κόλλα έστρωσα τις λουρίδες της εφημερίδας και έβγαλα το έργο μου έξω να στεγνώσει. Αυτό έγινε 2 φορές . Για να φτιάξω το χωριό πήρα ένα χοντρό χαρτί και το ακούμπησα ως βάση. Το κόλλησα καλά και πάνω του σχεδίασα τα σπίτια. Αυτά έγιναν από σκληρό χαρτί που το δίπλωσα 4 φορές (και κάτι, για να διπλωθεί καλύτερα). Μετά έκανα τρύπες για την πόρτα και τα παράθυρα. Οι σκεπές των σπιτιών είναι από πηλό που στεγνώνει στο χέρι. Αφού τις κόλλησα στα σπίτια, με μια οδοντογλυφίδα τους έκανα σχέδια σαν κεραμίδια. Μετά απ’ αυτό το βήμα άρχισε το στόλισμα –που ομολογώ πως ήταν πολύ ευχάριστο - .Κάλυψα όλο το έργο με ατλακόλ και μετά άρχισα να το ψεκάζω με διάφορα μπαχαρικά ,σκόνες και υλικά επίστρωσης μακέτας. Μικρά προβλήματα αντιμετώπισα με τα λαμπάκια (πως θα περάσουν από το χωριό) και με το μετασχηματιστή που τελικά τον έφτιαξα από καλάι αλλά αργά το βράδυ(στις 4:00) τελείωσα. Το πρωί αγόρασα το μπλε κερί σκόνη, το έβρασα και το έχυσα. Έτσι και η λίμνη ήταν έτοιμη.

ΜΙΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΣΤΟ ΜΟΣΧΑΤΟ

Ήταν Παρασκευή 13 Ιουνίου και πηγαίνοντας σε ένα γηπεδάκι να παίξω, είδα τα παρακάτω λόγια γραμμένα σε ένα χαρτόνι:

9-5-08

ώρα 8

Άφρεν 9 χρονών

να τον θυμάστε

Ήταν ένα μνημείο αποτελούμενο από λίγα ψεύτικα λουλούδια και ένα χαρτόνι Ύστερα είδα και κάτι άλλο,τα εξής λόγια γραμμένα σε ένα μεγάλο μπλε πανό με άσπρα γράμματα :

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΔΗΜΗΤΡΗ ΟΙ ΦΙΛΟΙ

ΘΑ ΣΕ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

Στο απέναντι πεζοδρόμιο ήταν μερικά λουλούδια και πάνω σε μια κολόνα ήταν ένα χαρτί που έλεγε το πότε γινόταν η κηδεία ,που κ.τ.λ.. Μόλις πήγα σπίτι μου η μητέρα μου, μου είπε ότι το ήξερε. Μου είπε πως ένα παιδί 19 χρονών , ο Δημήτριος Λαγκαδάς γύρναγε από το σπίτι του παππού και της γιαγιάς, στο δικό του για να δειπνήσει και εκεί που έτρεχε με το μηχανάκι του είδε ένα τσιγγανάκι να πετάγεται στον δρόμο χωρίς να προσέχει(ο Άφρεν), κι έτσι το παιδί με το μηχανάκι παρέσυρε το άλλο παιδί στην ρόδα του και η τραγωδία δεν άργησε να γίνει… Δεν έφτανε μόνο αυτό. Ο Δημήτρης έχασε την ισορροπία του κι έτσι έπεσε από το μηχανάκι και σκωτώθηκε. Ο Άφρεν νοσηλεύτηκε στο κρατικό νοσοκομείο Νίκαιας αλλά οι γιατροί δεν μπόρεσαν να το σώσουν κι έτσι πέθανε.

Προσωπικά συνάντησα τον άτυχο πατέρα του εκλιπόντος..
"Ήταν η άσχημη στιγμή... Έρχονται συχνά φίλοι του από τη σχολή, φοιτητές. Να προσέχεις και εσύ και όλα τα παιδιά. Ήταν κρίμα..."

ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ...

Μοσχάτο (Προσφυγικά) video

Αυτό το πολύ ενδιαφέρον βίντεο αναφέρεται στο Δήμο του Μοσχάτου και ιδιαίτερα στον οικισμό "Προσφυγικά", την πιο υποβαθμισμένη περιοχή του Μοσχάτου. Στην αρχή αναφέρεται στην ιστορία του Μοσχάτου, στη θέση του και εξηγεί το τοπωνύμιο "Μοσχάτο" (από τα σταφύλια μοσχάτα). Για την ανασυγκρότηση του οικισμού "Προσφυγικά" ο δήμος Μοσχάτου ακολουθεί ένα στρατηγικό σχεδιασμό ο οποίος (σύμφωνα με τον Δήμαρχο Ταξιάρχη Παπαντώνη) αποτελείται από 3 μέρη:

1. Την Ενίσχυση της Απασχόλησης και της Επιχειρηματικότητας
2. Την Υλοποίηση προγράμματος έργων αναβάθμισης και βελτίωσης το Περιβάλλοντος και δράσεων στο χώρο του Πολιτισμού
3. Ανάπτυξη δικτύου κοινωνικών υπηρεσιών

Επίσης ενημερωνόμαστε για την πρόνοια του δήμου προς τα παιδιά με ειδικές ανάγκες καθώς και για τη δημιουργία του νέου Πολιτιστικού κέντρου στο Μοσχάτο.

Ψηφιακή Ελλάδα

Ζούμε στην εποχή της πληροφόρησης. Στην εποχή της αναζήτησης και της εύκολης πρόσβασης στη γνώση. Εμείς, η γενιά του 21ου αιώνα ζούμε σε έναν κόσμο όπου η τεχνολογία αναπτύσσεται συνεχώς, αλλάζοντας τη ζωή μας συνήθως προς το καλύτερο. Παντού γύρω μας βλέπουμε έντονη την παρουσία της, ζούμε σε μια Ψηφιακή Ελλάδα. Αυτό το διαπιστώνουμε κάθε φορά που χρησιμοποιούμε το κινητό μας, ακούμε μουσική από το mp3 player μας, συνδεόμαστε στο διαδίκτυο, ελέγχουμε το ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο...
Η Τεχνολογία έχει αλλάξει ριζικά τις ζωές μας. Όταν γεννηθήκαμε ο ηλεκτρονικός υπολογιστής ήταν μηχάνημα ακριβό και σπάνιο. Πλέον το συναντούμε παντού γύρω μας. Τώρα η εγκυκλοπαίδεια φαίνεται ξεπερασμένη και δύσχρηστη, αφού με ένα κλικ έχουμε πρόσβαση σε χιλιάδες πηγές γνώσης και πληροφοριών. Αντί να παίρνουμε τηλέφωνο για να πληροφορηθούμε σχετικά με κάποια μουσική παράσταση ή κάποιο έργο στο σινεμά μπορούμε απλά και γρήγορα να τα αναζητήσουμε στο διαδίκτυο. Βλέπουμε βίντεο, εικόνες, παίζουμε, ή ακόμα κάνουμε και φίλους μέσω των διαφόρων κοινωνικών δικτύων. Πλέον είναι δυνατό να χειριστείς ακόμη και τις υποθέσεις σου με τις δημόσιες υπηρεσίες και τις τράπεζες μέσα από τα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών (ΚΕΠ) ή μέσω του προσωπικού υπολογιστή.
Βέβαια, ιδιαίτερα εμείς οι "μικροί" πρέπει να έχουμε στο νου μας ότι παρ' όλη τη χρησιμότητά του, το διαδίκτυο ελοχεύει πολλούς κινδύνους Άμα είμαστε όμως προσεκτικοί και ακολουθήσουμε της παρακάτω οδηγίες ασφαλούς πλοήγησης στο διαδίκτυο θα μπορούμε να το χρησιμοποιούμε μόνο προς όφελός μας.

1. Δεν πρέπει ποτέ να δίνουμε στοιχεία όπως το όνομά μας, το τηλέφωνό μας, τη διεύθυνσή μας, το σχολείο μας ή οτιδήποτε άλλο που θα βοηθούσε κάποιον να μας βρει ή/και να επικοινωνήσει μαζί μας. Καλό είνα να θυμόμαστε πάντα ότι οι άνθρωποι στο διαδίκτυο μπορεί να μην είναι αυτοί που σας λένε.
2. Να θυμόμαστε πάντα πως μπορεί να αισθάνόμαστε «αόρατοι» όταν βρισκόμαστε στο διαδίκτυο, όμως ουσιαστικά κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει οπότε ας είμαστε προσεκτικοί και ας μήν κάνουμε ενέργεις για τις οποίες μπορεί να μετανοιώσουμε αργότερα και για το οποίο μπορεί να υποστούμε συνέπειες.
3. Το να συναντάς κάποιον που γνωρίσες από το internet, χωρίς την άδεια των γονιών σου είναι επικίνδυνο.
   
4. Αν δούμε στο internet κάτι που μας κάνει να αισθάνόμαστε άβολα ας φύγουμε αμέσως από αυτή την ιστοσελίδα. Αν λάβουμε κάποιο μήνυμα που φαίνεται εχθρικό, δεν απαντάμε. Και στις δύο περιπτώσεις να θυμόμαστε ότι δεν φταίμε εμείς για αυτό , αλλά θα πρέπει να ενημερώσουμε τους γονείς για αυτό που έγινε.
5. Καλό θα ήταν να γίνει μια γόνιμη συζήτηση με τους γονείς μας για το τι θα μας άρεσε αλλά και το τι θα πρέπει να βλέπουμε στο internet κατά την γνώμη τους. Να ακολουθήσουμε τις συμβουλές τους για σωστή χρήση των υπολογιστών και να μην παραβούμε αυτά που έχετε συμφωνήσει να κάνουμε.

(Για παρόμοιες συμβουλές δείτε εδώ)

Τμήμα του Ηριδανού εντοπιστήκε στην πλατεία Μοναστηρακίου

Από την αρχαιότητα ακόμη προσπαθούν οι άνθρωποι να σκεπάσουν τον Ηριδανό. Ενα κομμάτι του «ανυπότακτου» ποταμού εντοπίζεται, τώρα, στο κεντρικότερο σημείο της πλατείας Μοναστηρακίου. Το έφεραν στο φως τα έργα για τη διαμόρφωση της πλατείας ( η παράδοση της οποίας λογω αυτού του ευρύματος έχει καθυστερύσει ήδη 5 μήνες) και οι προβληματισμοί για την τύχη του είναι πολλοί.

Η πηγή του Ηριδανού ποταμού είναι οι νότιες υπώρειες του Λυκαβηττού. Ηδη ο Στράβων, ο αρχαίος γεωγράφος, σημείωνε πως επί των ημερών του ο Ηριδανός δεν είχε πλέον πόσιμο νερό, ούτε καν καθαρό.

Το ρέμα του Ηριδανού έμπαινε στον περίβολο των τειχών από τη σημερινή πλατεία Συντάγματος, όπου και έχει εντοπιστεί κατά τις ανασκαφές της Γ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων Αθηνών, για τα έργα του Μετρό. Από εκείνο το σημείο και μέχρι τον Κεραμεικό, όπου πια το ποτάμι είναι ορατό, ήταν σκεπασμένο κατά την αρχαιότητα στο μεγαλύτερο μήκος του.

Σήμερα ο Ηριδανός είναι εξαφανισμένος, εκτός από το μικρό τμήμα στον Κεραμεικό, το οποίο, ανάλογα με τις εργασίες που γίνονται στην περιοχή, νεκρώνει και ξαναζωντανεύει. Δεν είναι μακρινός ο καιρός που το νερό χανόταν από τον παντορροϊκό αγωγό κοντά στην Αρχαία Αγορά λόγω των ανασκαφών της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών.

Το πρόβλημα λύθηκε και ο Ηριδανός, που έχει τη δική του βιοποικιλότητα, επανήλθε. Ωστόσο σήμερα εμφανίζονται και πάλι προβλήματα κανονικής ροής, διότι σταμάτησε η διέλευση των υδάτων μέσα από το τμήμα που εντοπίστηκε στην πλατεία Μοναστηρακίου.

Στο σημείο εκείνο, ο Ηριδανός είναι καλυμμένος, δηλαδή η κοίτη του έχει εγκιβωτιστεί, όπως και στο παρακείμενο τμήμα του, μέσα στον σταθμό του Μετρό στο Μοναστηράκι.

Η Αρχαιολογική Υπηρεσία προβληματίζεται για το ποιο θα είναι το μέλλον του σημαντικού αυτού ευρήματος. Ήδη, έχουν γίνει ανασκαφές στα ανώτερα στρώματα, που έδωσαν ευρήματα της βυζαντινής εποχής, σχετιζόμενα με τη γειτονική Παντάνασσα.

Οι ανασκαφικές εργασίες έχουν σταματήσει στον Ηριδανό και οι ειδικοί καλούνται να εκφέρουν γνώμη πριν το θέμα εισαχθεί στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο.

Το όφελος του αρχαίου θα ήταν να συντηρηθεί και να αναδειχθεί επιτόπου, καλυμμένο πιθανώς με ειδικό γυάλινο στέγαστρο - αλλιώς θα καταντήσει σκουπιδότοπος-. Μια τέτοια λύση θα επέτρεπε και την επαναδιοχέτευση των υδάτων μέσα από το ποτάμι, ώστε να καταλήγουν ομαλά στον Κεραμεικό και να μη χρειάζεται διαρκής άντληση στην πλατεία Μοναστηρακίου.

Πηγή : Εφημερίδα Έθνος'

Τσέλλο

Από όταν ήμουν 6 χρονών ξεκίνησα να παίζω ένα ιδιαίτερο και πολύ όμορφο μουσικό όργανο, το βιολοντσέλο, ή αλλιώς απλά τσέλο. Αν και έχουν περάσει πολλά χρόνια απ' όταν πρωτάρχισα τα μαθήματα στο Δημοτικό Ωδείο του Μοσχάτου, δεν έχω μετανοιώσει για την επιλογή μου. Το τσέλο ανήκει στα έγχορδα όργανα (έχει 4 χορδές) και για να βγάλεις ήχο χρησιμοποιείς μια ξύλινη ράβδο που ενώνεται με πολλές τρίχες αλόγου, το δοξάρι. Πρωτοεμφανίστηκε τον 16ο αιώνα στην Ευρώπη και αρχικά ονομαζόταν βιολοντσίνο. Είναι σχεδόν διπλάσιο από τη βιόλα και χρησιμοποιήθηκε πολύ από τον Beethoven και τον Wagner. Το επέλεξα γιατί μου φάνηκε κάτι το διαφορετικό ( σε αντίθεση με το βιολί που είναι πολύ γνωστό) και συνάμα μελωδικό. Ο ήχος του τσέλου δεν είναι ούτε πολύ ψηλός ούτε πολύ χαμηλός. Θυμάμαι ότι μια φορά ο δάσκαλός μου μου είχε πει ότι ο ήχος του τσέλου βρίσκεται τόσο κοντά στην ανθρώπινη φωνή όσο κανένα άλλο όργανο. Ίσως για αυτό να μου άρεσε...
Οι δύο πιο γνωστοί βιολοντσελίστας είναι ο Mstislav Rostropovich από το Αζερμπαϊτζάν ( που δυστυχώς πέθανε πρόσφατα) και ο Κινέζος Yo Yo Ma που πλέον θεωρείται ο κορυφαίος βιολοντσελίστας
Τώρα που τα γράφω αυτά θυμάμαι αστείες στιγμές όπου φορτωμένος το τσέλο στον ώμο διέσχιζα τον Πειραιά και ο κόσμος στον δρόμο νόμιζε ότι κουβαλάω κιθάρα (δεν λέω όταν είναι στην θήκη του είναι εύκολο να μπερδευτείς) ή οι φίλοι μου με ρώταγαν ανόητες (για μένα) ερωτήσεις του τύπου: Πώς το κουβαλάς; Δεν είναι βαρύ; Πώς θυμάσαι που πρέπει να βάλεις τα δάχτυλά σου για να πετύχεις τη σωστή νότα; Πραγματικά οι τρίχες στο δοξάρι είναι από άλογο; Πώς το κουρδίζεις; και άλλα πολλά...

Α! Και για να διαπιστώσετε και εσείς αυτό που έλεγα σχετικά με την ανθρώπινη φωνή και το τσέλο δείτε αυτό το βίντεο. Ποια είναι η φωνή και ποιο το τσέλο ;;;

Η οδός Αθηνάς θα γίνει πεζόδρομος

Συνάντηση με τον πρόεδρο της Εταιρείας Ενοποίησης Αρχαιολογικών Χώρων Αθήνας κ. Κυριάκο Γριβέα, φορείς και συλλόγους του ιστορικού κέντρου, στο Δημαρχιακό Μέγαρο της πλατείας Κοτζιά, είχε σήμερα ο Δήμαρχος Αθηναίων, κ. Κακλαμάνης, με τους οποίους συζήτησε το θέμα της πεζοδρόμησης της οδού Αθηνάς, ενόψει και της παράδοσης, τον Σεπτέμβριο της πλατείας Μοναστηρακίου:

«Με την πεζοδρόμηση της οδού Αθηνάς και τη βελτίωση χώρων γύρω από την πλατεία Μοναστηρακίου, το ιστορικό κέντρο της πόλης θα αποκτήσει μια τελείως διαφορετική μορφή», τόνισε ο Δήμαρχος Αθηναίων . Με την πρόταση αυτή συμφώνησαν εκπρόσωποι διάφορων φορέων και συλλόγων που πήραν μέρος στη σύσκεψη, οι οποίοι κατέθεσαν παρατηρήσεις που θα συζητηθούν σε επόμενες συναντήσεις.

Μακάρι το κέντρο της Αθήνας σιγά-σιγά να διαμορφωθεί όπως σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, με πολλούς πεζόδρομους πάρκα και πλατείες. Ας ευχηθούμε αυτό να είναι μόνο η αρχή...

Γρήγορο δορυφορικό internet στη Γαύδο

Η ακριτική Γαύδος, το νοτιότερο νησί της Ελλάδος, με τους ελάχιστους κατοίκους, αποκτά Ιντερνετ και μάλιστα υψηλών ταχυτήτων, με τη βοήθεια τηλεπικοινωνιακού δορυφόρου. Στις 7 Ιουνίου ο υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών κ. Κωστής Χατζηδάκης εγκαινίασε την παροχή Δορυφορικού Ιντερνετ, που είναι μια προσφορά του υπουργείου και του ελληνικού τηλεπικοινωνιακού δορυφόρου Hellas Sat.

Πρόκειται για τη συνέχεια μιας σειράς πιλοτικών δράσεων, όπως είναι η εγκατάσταση Δορυφορικού Ιντερνετ στον πυρόπληκτο Δήμο Ανδανίας Μεσσηνίας σε συνεργασία με τον Hellas Sat και η παροχή adsl πρόσβασης στο νησί του Άι Στράτη σε συνεργασία με τον ΟΤΕ, που εντάσσονται στην ευρύτερη στρατηγική του υπουργείου για τις ηλεκτρονικές επικοινωνίες και στόχος της είναι η προώθηση της ευρυζωνικότητας σε όλη την Ελλάδα και η παρουσίαση των νέων τεχνολογιών.

Στο στρατηγικό σχέδιο του υπουργείου για τις Ηλεκτρονικές Επικοινωνίες περιλαμβάνονται δράσεις, οι οποίες θα οδηγήσουν στη δημιουργία 5.000 σημείων ασύρματης πρόσβασης στο Ιντερνετ (wi-fi), καθώς και το πρόγραμμα «Δόρυ», που προβλέπει την παροχή Δορυφορικού Ιντερνετ Υψηλής Ταχύτητας σε απομακρυσμένες περιοχές της χώρας.

Πηγή :Καθημερινή

To iphone έρχεται στην Ελλάδα !!!

Οι φήμες που ακούστηκαν ήταν πολλές. Η προσμονή από τον κόσμο στην Ελλάδα ακόμη περισσότερη.Έπειτα από ένα χρόνο κυκλοφορίας στην Αμερική Η ελληνική Vodafone αποκάλυψε μέσα από την ιστοσελίδα της την τιμή του αναμενόμενου κινητού της Apple. Στα €499 κοστολογείται η έκδοση των 8GB και στα €569 η αντίστοιχη των 16GB.

Το δίκτυο της Vodafone αναμένεται να έχει αρκετή δουλειά από τη στιγμή που θα δοθεί στην κυκλοφορία η 3G έκδοση του iPhone, καθώς το ενδιαφέρον του ελληνικού κοινού φαίνεται πως είναι στα ύψη. Η εταιρία αποκάλυψε μέσα από τον ειδικό τομέα του επίσημου site της, πως οι τιμές για τις δύο εκδόσεις θα είναι €499 (8GB) και €569 (16GB).

Οι εν λόγω τιμές αφορούν την αγορά της συσκευής χωρίς σύνδεση και το ευτύχημα είναι πως έχουμε πλήρη ταύτιση με αρκετές χώρες του εξωτερικού. Όπως δηλώνει η εταιρία, θα υπάρχει δυνατότητα απόκτησης του iPhone 3G σε σημαντικά χαμηλότερη τιμή με μια νέα σύνδεση, ανανέωση συμβολαίου ή μετατροπή του καρτοκινητού Vodafone σε σύνδεση και σε συνδυασμό με ειδικά προγράμματα που θα ανακοινωθούν σύντομα.

Οι επίσημες αυτές πληροφορίες δε φαίνεται πως θα αργήσουν ιδιαίτερα, ενώ πρώτες πληροφορίες που διαρρέουν μιλούν για διάθεση της συσκευής στη χώρα μας μέσα στο πρώτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου.

Τελικά γιατί όμως τέτοιος σάλος με αυτό το κινητό της apple ; Για όσους θέλουν ένα κινητό απλά για να κάνουν τη δουλειά τους το iphone δεν τους λέει τίποτα (άλλωστε προς το παρόν είναι αρκετά ακριβό), όσοι όμως ακουν μουσική στο ipod και έχουν τρέλα με τα gadgets το iphone είναι αναμφίβολα ένα "must have" αντικείμενο. Η οθόνη αφής και οι δεκάδες εφαρμογές του iphone έχουν τρελάνει εκατομμύρια χρήστες και το έχουν καθιερώσει ως το καλλιτεχνικό επίτευγμα της χρονιάς. Όμως και το iphone είναι κινητό άρα έχει ακτινοβολία, και αρκετή μάλιστα (0,97) για αυτό προσοχή. Επειδή είναι και συσκευή αναπαραγωγής μουσικής και κάμερα (πράγμα που σημαίνει ότι θα χρησιμοποιείται πολύ από τους χρήστες του) πρέπει η χρήση του να γίνεται με μέτρο. Κατά τη γνώμη μου μια καλή εναλλακτική λύση είναι ( και μάλλον αυτό θα κάνω και γω) να αγόραζαμε το ipod touch (που έχει ακριβώς τις ίδιες λειτουργίες με το iphone εκτός από τηλέφωνο και κάμερα και είναι και 200 ευρώ πιο φτηνό) και να χρησιμοποιούσαμε ένα απλό κινητό μόνο για να κάνουμε τη δουλειά μας. Και προστατεύουμε την υγεία μας και χρησιμοποιούμε τις ίδιες εφαρμογές με ένα iphone. Καλό ακούγεται...

Πηγή : Cosmo.gr

Το παρόν κατεδαφίζεται...

Όπως ξέρουμε ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του Μοσχάτου είναι η χαμηλή του δόμηση, η ύπαρξη αρκετών μονοκατοικιών (ίσως εδώ υπάρχουν περισσότερες από κάθε άλλο δήμο της Αττικής!).Δυστυχώς όμως από τη δεκαετία του '60 και μετά και μέχρι τα χρόνια μας αυτά τα μικρά απλοϊκά και ανθρώπινα δημιουργήματα, με τους κήπους και τις αυλές τους κατεδαφίζονται για να πάρουν τη θέση τους τεράστια, τσιμεντένια μεγαθήρια.
Πρίν από 50 περίπου χρόνια (θυμάμαι μας έλεγε η ηλικιωμένη γειτόνισσά μας ) το Μοσχάτο ήταν πραγματικά παραθαλάσσια περιοχή. Η αμμουδιά τελείωνε κοντά στα σπίτια τους και μπορούσαν να κολυμπήσουν ( τώρα ούτε να το σκεφτεί κανείς, τα νερά είναι το λιγότερο μολυσμένα ), ή έστω να αγναντέψουν την ακροθαλασσιά απ' το παράθυρό τους. Τώρα...
Όλα τα σπίτια τότε ήταν μονοκατοικίες ή διώροφα και μάλιστα μερικές περιοχές ήταν ακόμη χωράφια! Είναι εξωφρενικό πως μέσα σε 50 χρόνια το τοπίο στο Μοσχάτο άλλαξε τόσο πολύ.
τουλάχιστον εγώ είμαι τυχερός, αφού ζω σε μια μονοκατοικία του '30 (αναπαλαιωμένη φυσικά), όμως οι άλλοι πως νοιώθουν κλεισμένοι σε ένα διαμέρισμα μιας άχρωμης, πενταώροφης πολυκατοικίας ;
Χτες πάλι καθώς έκανα μια βόλτα στη γειτονιά μου παρατήρησα σε 3 γειτονικά σπίτια την ίδια ταμπέλα :

Άλλες 3 μονοκατοικίες θα καταστραφούν για να φτιαχτεί ένα τεράστιο, πενταώροφο, υπερπολυτελές "τούβλο"...

Πρόταση βιβλίου: "Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου"

Ένα από τα αγαπημένα βιβλία μου (ίσως και το πιο αγαπημένο) είναι το ιστορικό μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα "Τον Καιρό Του Βουλγαροκτόνου". Αυτό το βιβλίο αναφέρεται στην περίοδο πολέμου του Βυζαντίου με τους Βούλγαρους στις αρχές της πρώτης χιλιετίας, όταν βασιλιάς των Βυζαντινών ήταν ο Βασίλειος ο Β', γνωστός και ως "ο Βουλγαροκτόνος" εξ' αιτίας των πολλών νικηφόρων αγώνων ενάντια στους Βούλγαρους. Το βιβλίο περιγράφει την περιπετειώδη ιστορία δύο φίλων, νεαρών απόγονων πλουσίων οικογενειών της Αδριανούπολης, του Μιχαήλ και του Κωνσταντίνου. Η ιστορία ξεκινά με την κατάληψη της Αδριανούπολης από τους Βούλγαρους ανήμερα τον Δεκαπενταύγουστο, κατά τη διάρκεια της μεγάλης λιτανείας στους δρόμους της πόλης. Σχεδόν όλοι οι κάτοικοι σφάζονται, ενώ ακόμη και αυτοί που επέζησαν βρίσκονται στα χέρια των εχθρών, ανάμεσά τους και οι δύο φίλοι. Ταυτόχρονα διαβάζουμε για την ιστορία ενός γέρου του Παγρατή και της θετής εγγονής του, της ορφανής Αλεξίας που περιπλανώνται στην πόλη ψάχνοντας καταφύγιο. Τις δύο ιστορίες συνδέει ο Νικήτας ένας μυστήριος κατάσκοπος των βυζαντινών που γνωρίζει την οικογένεια του Κωνσταντίνου και είναι φίλος με το γιο του γερο-Παγρατή. Αυτός προτείνει στο γέρο και την Αλεξία να μείνουν προσωρινά στο αρχοντικό, μετά την καταστροφή όμως οι δύο ιστορίες χωρίζονται και έτσι παρακολουθούμε την προσπάθεια του Νικήτα να σώσει τους μικρούς σκλάβους και ταυτόχρονα να βρει το γέρο-Παγρατή έτσι ώστε να συναντήσει το χαμένο παιδικό του φίλο ...
Παρ' όλο που το βιβλίο γράφτηκε το 1911 και έχει 441 σελίδες μπορεί να διαβαστεί πολύ εύκολα και γρήγορα (εγώ το τελείωσα σε 3 μέρες) αφού η πλοκή κυλάει πολύ γρήγορα και όσο πλησιάζει προς το τέλος η αγωνία αυξάνεται. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι το καλύτερο βιβλίο της Πηνελόπης Δέλτα (ενδεικτικά αναφέρω ότι μόνο στον εκδοτικό οίκο της Εστίας έχουν γίνει πάνω από 40 εκδόσεις , περίπου μια κάθε χρόνο !)
Όταν το πρωτοδιάβασα, πριν από 5 χρόνια, εντυπωσιάστηκα και έμεινα έκπληκτος διαπιστώνοντας τις διαφορές αλλά και τις ομοιότητες της ζωής στον 11ο και στον 21ο αιώνα. Φυσικά τώρα δεν υπάρχουν (τουλάχιστον στη Ελλάδα) τέτοιοι πόλεμοι και οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν ο ένας μετά τον άλλο. Παρ' όλα αυτά ο τρόπος που σκέφτονταν οι άνθρωποι κατά τη διάρκειά της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και ο τρόπος που σκέφτεται ο σύγχρονος άνθρωπός δεν έχει αλλάξει πολύ Πάντα θα υπάρχουν οι "κακοί", σκληρόκαρδοι και χαιρέκακοι χαρακτήρες που θέλουν να κάνουν κακό στους άλλους καθώς και οι "καλοί", δίκαιοι και συμπονετικοί άνθρωποι που δεν ασχολούνται μόνο με τον εαυτό τους, αλλά προσπαθούν να βοηθήσουν τους άλλους μένοντας σταθεροί στις σωστές αξίες που πιστεύουν . Ακόμη και όταν μιλάμε στο υπερσύγχρονο κινητό μας τηλέφωνο ή επικοινωνούμε μέσω διαδικτύου μπορεί να έχουμε την ίδια συμπεριφορά με ανθρώπους που έζησαν χιλιάδες χρόνια πριν ...

Αρχαιολογικοί θυσαυροί του Μοσχάτου

Ο Κούρος του Μοσχάτου



Ο Κούρος του Μοσχάτου βρέθηκε το 1938, στη γωνία των οδών Πειραιώς και Πύργου, συντροφιά με την Κόρη του Μοσχάτου. Το διαβρωμένο πρόσωπο διατηρεί κάποια φυσική διάπλαση. Τα μάτια τονίζονται απ’ τα τοξωτά φρύδια και τα εξογκωμένα οστά του προσώπου. Το διακριτικό χαμόγελο εκφράζει εσωτερική γαλήνη. Τα μαλλιά πέφτουν συμμετρικά σε στριφτούς πλοκάμους στη ράχη και τα συγκρατεί ταινία. Σκαλίστηκε γύρω στο 580 π.Χ.

Η Κόρη του Μοσχάτου



Βρέθηκε μαζί με τον Κούρο. Σώζεται ακέφαλη και ακρωτηριασμένη. Το αριστερό χέρι λυγίζει μπροστά και κρατούσε μάλλον ένα πουλί. Τα μαλλιά της είναι χτενισμένα σύμφωνα με την αρχαϊκή "μόδα" και πέφτουν μπρος και πίσω σε μπούκλες. Είναι ντυμένη μ' ένα λεπτό κι εφαρμοστό χιτώνα. Το άγαλμα στόλιζε ίσως τον τάφο μικρής κόρης. Έχει ύψος 0,41 μ. και σκαλίστηκε μέσα στο 600-700 π.Χ.

Το Μαυσωλείο του Νικήρατου



Απέναντι από την είσοδο του Μουσείου, στη μεγάλη ισόγεια αίθουσα υπάρχει το μαυσωλείο του Νικήρατου, που ήταν κάποτε στημένο πάνω σε κοινό τάφο, το δικό του και του γιου του Πολύξενου. Το μνημείο στέκεται πάνω σε ψηλό μαρμάρινο βάθρο που επιστέφεται από μια ζωφόρο με παράσταση αμαζονομαχίας. Ο επισκέπτης του Μουσείου διαβάζει πως το μνημείο βρέθηκε στην Καλλιθέα. Όμως ο ιστορικός Ντάντης Στέλιος αποδεικνύει στο βιβλίο του ( Ιστορικά του Μοσχάτου), πως το μνημείο αυτό βρέθηκε στο Μοσχάτο στην οδό Κύπρου, που ανήκει στο Μοσχάτο, αλλά επειδή βρίσκεται κοντά στο σταθμό της Καλλιθέας και είναι όριο των δυο Δήμων, ο αρχαιολόγος που έκανε την εκσκαφή δήλωσε (λανθασμένα) ότι βρέθηκε στο Δήμο Καλλιθέας.

Η λουτροφόρος του Λύση




Το ταφικό αυτό μνημείο συνδέει την πόλη του Μοσχάτου με το φιλόσοφο Σωκράτη. Απ' το διάλογο του Πλάτωνα "Λύσις" μαθαίνουμε για συζήτηση του Σωκράτη με τον έξυπνο 12χρονο Λύση, που θάφτηκε εδώ γύρω στο 350π.Χ. Πάνω στη λουτροφόρο διακρίνεται ο γιός Τιμοκλείδης να χαιρετά τον καθισμένο πατέρα Λύση, ενώ τη σκηνή παρακολουθεί η κόρη Ισθμιονίκη.

Το καθρεφτάκι με την Αφροδίτη



Σε πλούσιο τάφο γυναίκας που ανασκάφτηκε στην πόλη του Μοσχάτου, υπήρχε ανάμεσα στ' άλλα: μία περόνη, χάλκινα σκεύη, ένα εγχειρίδιο καθώς και αυτό το χάλκινο, πτυσσόμενο καθρεφτάκι. Το κάλυμμά του στολίζεται από μια ανάγλυφη παράσταση της θεάς Αφροδίτη πάνω σε ένα τράγο. Αυτό το χαριτωμένο γυναικείο αξεσουάρ βρέθηκε το 1988 στη γωνία των οδών Κύπρου και Ύδρας. Χρονολογείται στο τέλος του 4ου αιώνα π.Χ

Το άγαλμα της Κυβέλης



Δύο παιδιά που έπαιζαν στο κτήμα Μιχαλοδημητράκη (γωνία Ξενοφώντος-Θερμοπυλών) βοήθησαν τους αρχαιολόγους να βρουν το άγαλμα και το ναό της Κυβέλης καθώς και το υπόλοιπο συγκρότημα. Η Κυβέλη, θεά των φυσικών δυνάμεων φοράει ένα γεμάτο πτυχώσεις χιτώνα και ιμάτιο που πέφτει από τον ώμο και ακουμπά στα πέδιλά της. Στα δυο της χέρια κρατούσε ένα κύπελλο και ένα τύμπανο, ενώ δίπλα της υπήρχε ένα μικρό λιονταράκι, σύμβολο δύναμης και εξουσίας. Αυτό το πανέμορφο γλυπτό φτιάχτηκε τον 5ο με 4ο π.Χ αιώνα.

Ο Λέων του Μοσχάτου
Η χαίτη του είναι περιποιημένη με σχηματική κόμμωση. Κάτω απ' το δυνατό μέτωπο εξέχουν οι βολβοί των ματιών, ενω απ' το ανοιχτό στόμα του ξεχωρίζουν τα φοβερά δόντια του. Οι νευρώδεις μύες προσδίδουν περισσότερη ένταση στο σώμα. Πολλοί πιστεύουν ότι στεκόταν πάνω σε τάφο οπλιτών που έπεσαν σε μάχη στη Χαιρώνεια. Δημιουργήθηκε στα μέσα του 4ου αιώνα και εντοπίστηκε από την αρχαιολογική σκαπάνη στην οδό Πεντέλης 6, το 1980. Ο "Λέων του Μοσχάτου" αποτελεί έμβλημα και σύμβολο του Δήμου Μοσχάτου


Τα περισσότερα από αυτά τα ευρήματα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Πειραιά.

Πηγές: Φυλλάδιο του Δήμου
"Ιστορικά του Μοσχάτου" του Στέλιου Ντάντη
Ιστοσελίδα 5ου Δημοτικού Σχολείου Μοσχάτου

Δύο ποδηλατόδρομοι ως το 2010

Τη δημιουργία δύο ποδηλατοδρόμων, μήκους 21,4 χιλιομέτρων, έως το 2010, ανακοίνωσε την Πέμπτη (12/6) ο υπουργός Μεταφορών, Κωστής Χατζηδάκης.

Ο ένας ποδηλατόδρομος θα έχει μήκος 13 χιλιομέτρων και θα συνδέει το πάρκο της Σχολής Χωροφυλακής στη Λεωφόρο Μεσογείων με το πάρκο των Ιλισίων, διασχίζοντας το μητροπολιτικό πάρκο στο Γουδί, την Πολυτεχνειούπολη και την Πανεπιστημιούπολη.

Ο δεύτερος ποδηλατόδρομος, με μήκος 8,4 χιλιόμετρα, θα συνδέει το Παναθηναϊκό Στάδιο με τον Φαληρικό Όρμο και θα διέρχεται από πεζοδρόμους και δρόμους ήπιας κυκλοφορίας (Διονυσίου Αρεοπαγίτου, Θησείο κ.λπ.), σταθμούς των Η.Σ.Α.Π., ενώ θα συνδέει και αρχαιολογικούς χώρους. Στην κατάληξή του θα «συναντά» τον υπό σχεδιασμό παραλιακό ποδηλατόδρομο Μικρολίμανου - Βάρκιζας. Μακάρι να περνάει και από το Μοσχάτο, όπου οι ποδηλάτες είναι πολλοί και οι περισσότεροι δρόμοι χωρίς κίνηση και πολλά αμάξια.

Ο κ. Χατζηδάκης ανέφερε ότι οι Η.Σ.Α.Π. έχουν ήδη κατασκευάσει σημεία που θα δένονται τα ποδήλατα, ενώ υπό κατασκευή είναι ειδικές ράμπες (όπως παρατήρησα ήδη υπάρχουν τέτοιες ράμπες στο σταθμό του ηλεκτρικού στο Ηράκλειο ). Εξέφρασε, μάλιστα, την πεποίθησή του για την επιτυχία του εγχειρήματος, αφού «γίνεται συγκεκριμένη προσπάθεια, υπάρχει μεγαλύτερη αποδοχή από το κοινό απ’ ό,τι παλαιότερα και είναι εξασφαλισμένη η χρηματοδότηση».

Ελπίζω αυτό το εγχείρημα να πετύχει. Χρόνια τώρα όλοι παραπονιόντουσαν ότι δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το ποδήλατό τους στην Αθήνα, τώρα όμως μας δίνεται η ευκαιρία στηρίζοντας αυτή την προσπάθεια της πολιτείας (αξιέπαινη αν και ακόμη σε μικρή κλίμακα) να καλυτερέψουμε την ίδια τη ζωή μας, χρησιμοποιώντας το ποδήλατο ακόμη περισσότερο. Είναι σημάδι πολιτισμού...

( Οι φωτογραφίες είναι από το blog :http://samos.wordpress.com/ )

Πηγή :City Press 13/06/2008

Πουλιά Μοσχάτου

Μερικά πουλιά που παρατήρησα στους δρόμους, στα δέντρα και στα σπίτια του Μοσχάτου, τυπικά πουλιά της πόλης μας που καταφέρνουν να επιβοιώνουν παρ' όλες τις αντίξοες συνθήκες της ζωής σε μια τόσο μεγάλη (και μολυσμένη) πόλη, όπως η Αθήνα.
Λοιπόν έχουμε και λέμε:
Αρχικά δύο πολύ γνωστά είδη πουλιών που συναντάμε σε όλη την Ελλάδα
Το Περιστέρι και η Δεκαοχτούρα
Η Σουσουράδα και η καρακάξα



Ο Σπίνος και το Σπουργίτι


Το Κοτσίφι και ο Κοκκινολαίμης



Το Ψαρόνι και η Τσιχλοποταμίδα



Ο Καλόγερος και ο Μαυροτσιροβάκος




και άλλα πολλά ...

2 πλατείες και 2 παιδικές χαρές του Μοσχάτου

Η Πλατεία Μεταμορφώσεως με την ομώνυμη εκκλησία, στο κέντρο του Μοσχάτου





Η πλατεία στη Χρυσοστόμου Σμύρνης όταν ήταν υπό..κατασκευή



Η παιδική χαρά στο παρκάκι δίπλα στις γραμμές του τρένου



Η νέα παιδική χαρά στη Χρυσοστόμου Σμύρνης

Δημοτικός Κινηματογράφος: "ΣΙΝΕ ΚΗΠΟΣ"

Ο πρώτος δημοτικός θερινός κινηματογράφος στην Ελλάδα, σε ένα πολιτισμένο, δροσερό και καταπράσινο περιβάλλον, προβάλλει κάθε καλοκαίρι τις καλύτερες ταινίες της περιόδου για όλα τα γούστα: παιδικές , σινεφίλ, κωμωδίες, κοινωνικές, μιούζικαλ, ιστορικές, φαντασίας και περιπέτειας. Ιδανική επιλογή για δροσερά βράδια κάτω από τον ουρανό, παρέα με την αγαπημένη μας ταινία

Πειραιας (Λιμάνι)

Κατεβαίνω προς το λιμάνι και φτάνω στην πλατεία Καραΐσκάκη Προτού περάσω απέναντι βλέπω πίσω από τα κάγκελα ένα αισχρό "έγκλημα"
Δυστυχώς η εικόνα είναι φυσική (μη σας παραξενεύει το πράσινο χρώμα των νερών, λέω αλήθεια...) και δείχνει για μια ακόμα φορά την αδιαφορία των ανθρώπων για τα αρχαία, για τον πολιτισμό μας.
Φωτογραφίζω το υπέροχο άγαλμα του Καραΐσκάκη και μπαίνω στο λιμάνι του Πειραιά

Εδώ η κατάσταση είναι πολύ καλύτερη, λίγοι άνθρωποι, καθαρότεροι χώροι και το θαλασσινό αεράκι μου φτιάχνει τη διάθεση.

Γυρίζω λίγο το κεφάλι μου προς τα πίσω και αντικρίζω τον πύργο του Πειραιά, άγρυπνο φρουρός της πόλης (δυστυχώς όμως σχεδόν πάντα σκεπασμένος από διαφημίσεις εταιριών κινητής τηλεφωνίας).

Βγαίνω απ' το λιμάνι και βλέπω το ναό του Αγίου Σπυρίδωνα, έναν από τους πιο ξακουστούς ναούς του Πειραιά.

Κοντά του βρίσκεται ένα υπέροχο, νεοκλασικό, γωνιακό κτήριο , όπου βρίσκονται τα γραφεία μιας τράπεζας.

Μετά από λίγο αντικρίζω την Αγία Τριάδα και το Δημοτικό θέατρο
εκεί κοντά βρίσκεται και ο ναός του Αγ. Κωνσταντίνου (μοιάζει με τον Άγιο Σπυρίδωνα, μην μπερδευτείτε...) .