Γ-Ελλάς number 2 (δωράκι Πρωτομαγιάς)

Δωράκι για την Πρωτομαγιά σας δίνω αυτό το υπέροχο μαγιάτικο στεφάνι που είναι κρεμασμένο στο σπίτι που έχει την επιγραφή "ΤΟ ΜΙΚΡΩ ΣΠΙΤΗ ΣΤΟ ΛΙΒΙΔΗ " !!!
Βρισκόταν στο γειτονικό μας σπίτι, στο χωριό, όπου κατοικούσε ένα ηλικιωμένο ζευγάρι. Στο κτήμα μάλιστα γύρω απ' το σπίτι υπήρχε και μια "Μονή" (όπως ελεγαν το μικρούτσικο, χειροποίητο εκκλησάκι που είχαν φτιάξει) που είχε άλλη ταμπέλα που έγραφε "ΠΡΩΣΟΧΙ ΥΠΑΡΧΟ" (ελπίζω να βρώ και γι' αυτό φωτογραφία και να σας τη δείξω σε επόμενο post) !

Επιτάφιος στο Αλιβέρι

Φέτος τις ημέρες του Πάσχα τις πέρασα με την οικογένειά μου στο εξοχικό που έχει ο παππούς και η γιαγιά στα Λέπουρα, ένα χωριό στη κεντρική Εύβοια. Την Μ.Παρασκευή παρακολουθήσαμε τον εσπερινό και έπειτα την περιφιορά του Επιτραφίου στο Αλιβέρι, μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της Εύβοιας.
Στην αρχή όλοι οι πιστοι βρίσκονταν μέσα στον Ναό και παρακολουθούσαν τον εσπερινό. Όταν τέλειωσαν οι 3 στάσεις ο Επιτάφιος βγήκε έξω ακολουθόμενος από τα παπαδάκια που κρατούσαν λαμπάδες φαναράκια και εξαπτέρυγα, μια μικρή χωρωδία κοριτσιών που κρατούσαν πυρσούς και έψελναν τις στάσεις καθ' όλη τη διάρκεια της περιφοράς και φυσικά από πλήθος πιστών.



Ο Επιτάφιος διέσχισε όλη την πόλη μέχρι να συναντηθεί με τον Επιτάφιο της άλλης ενορίας, στο κέντρο του Αλιβερίου.
Αφού έψαλαν πάλι και εκεί μερικά από τα εγκώμια, οι δύο Επιτάφιοι χωρίστηκαν και ο δικός μας (της ενορίας του αγίου Γεωργίου), λίγο πριν το τέλος της πορείας του σταμέτησε σε ένα παρκάκι όπου βρισκόταν το Ηρώο και έπειτα έφτασε στο Ναό, όπου ο κόσμος στριμώχτηκε για να περάσει (σύμφωνα με το έθιμο) κάτω από αυτόν.

Η (ψηφιακή) εικόνα της Ελλάδας στην Ευρώπη

Όπως ξέρουμε η χρήση ψηφιακών τεχνολογιών ακμάζει στην ενωμένη Ευρώπη, ενδεικτικά :

• Περισσότεροι από τους μισούς Ευρωπαίους είναι πλέον τακτικοί χρήστες του διαδικτύου.
  
• Το 80% των Ευρωπέων διαθέτουν ευρυζωνική σύνδεση.
• Το 60% των δημόσιων υπηρεσιών είναι διαθέσιμες και on line.
• Τα 2/3 των σχολείων χρησιμοποιούν ευρυζωνικές συνδέσεις και άλλα πολλά...

Δυστυχώς όμως όσο αφορά την Ελλάδα η επίδοση μας (αν και σταθερά ανοδική) παραμένει χαμηλή. Όπως αναφέρεται στην τελευταία Έκθεση της Ευρωπαικής Επιτροπής

• Το ποσοστό των Ελλήνων χρηστών του διαδικτύου είναι μόλις 28% (ενώ το αντίστοιχο ευρωπαικό 51%) και μας τοποθετεί στην προτελευταία θέση (26η στους 27) !
• Τον Ιανουάριο του 2008 η ευρυζωνικότητα στην Ελλάδα είχε φτάσει στο 9,1% ένω το αντίστοιχο ευρωπαικό ποσοστό αγγίζει το 20%.
• Η Ελλάδα βρίσκεται στην προτελευταία θέση (και) όσο αφορά τη χρήση on line υπηρεσιών από τους ιδιώτες.
  
• Κάτω από το μέσο όρο βρίσκονται οι δείχτες σχετικά με τις γνώσεις των τεχνολογιών της πληροφορίας και της επικοινωνίας (ΤΠΕ) από το γενικό πληθυσμό
• Ο μόνος τομέας στον οποίο ξεπερνάμε τον μέσο όρο είναι αυτός της χρήσης on line υπηρεσιών από τις επιχειρήσεις...

Πηγή: Εφημερίδα 'ΚΕΡΔΟΣ' Μ.Σαββάτου-Κυριακής του Πάσχα, 27-28 Απριλίου 2008
Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ

Φύση Πηλίου ( Μπουκέτα Λουλουδιών )

Μερικά μπουκέτα λουλουδιών, κομμένα από εμένα για τους ανθρώπους που αγαπώ...

Γ- Ελλάς number 1

Γεμάτος κέφι και χαρά ( αφού ακόμα έχουμε διακοπές ) σας δείχνω μερικές αστείες φωτογραφίες που έχω τραβήξει από τις βόλτες που κάνω στο Πήλιο. Αναμφίβολα θα μπορούσανε να είχαν δημοσιευτεί και στην τελευταία σελίδα του 'Φωτογράφου' στην στήλη 'Ελλάς - Γελάς' (τώρα που το σκέφτομαι μάλλον θα τις στείλω και εκεί- έχουν πολλή πλάκα). Απολαύστε τις.

ΑΠΑΓΟΡΕΒΕ-
ΤΑΙ. ΤΟ
PARKIN
ΕΙΣΟΔΟΣ
ΑΠΟΘΙΚΕΙΣ
Εγώ αποθίκω
Εσύ αποθίκεις
Αυτός αποθίκει κτλ...
(Νεοχώρι, Πηλίο)



ΕΝΟΙΚΙΑΣΗ
ΟΜΠΡΕΛ/ΣΜΑΤΩΝ !
Απο δω και στο εξης όταν θα πηγαίνεται σε μια οργανωμένη παραλία
θα ρωτάτε αν υπάρχουν ελεύθερα ομπρελίσματα.
Cool!
(Παραλία Μαραθιά, Πήλιο)


ΠΡΟΣΟΧΗ ! ΄Ενα βήμα και θα ακολουθήσει αυτό που τόσο παραστατικά
δείχνει αυτή η αυτοσχέδια πινακίδα.
Τι ευχάριστο !
(Κάλαμος, Πήλιο)

Χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν !

Κυριακή του Πάσχα

Χριστος Ανέστη!
Όλη η οικογένεια έχει ξυπνήσει από νωρίς. Ο παππούς, ο πατέρας και τα μεγαλύτερα αγόρια βοηθούν στο λάκκο, άναβουν φωτιά, φέρνουν ξύλα και τοποθετούν το σουβλιστό αρνί ( και ενίοτε το κοντοσουβλι ή το κοκορέτσι ). Όλα ήταν προετοιασμένα από νωρίς. Το αρνί είχε περαστεί στη σούβλα, είχε αλατοπιπερωθεί και είχε ραφτεί. Οι γυναίκες έχουν φτιάξει τα αυγά, τα τσουρέκια και τα κάθε λογής λαμπριάτικα εδέσματα εδώ και μέρες και τώρα το μόνο που τους μένει είναι να χωρέψουν δημοτικά τραγούδια γύρω από τη θράκα.
Χρόνια Πολλά και πάλι !
Τα λέμε την Πρωτομαγιά !!!

Μ.Σάββατο

Από το συναξάρι: Τω αγίω και Μεγάλω Σαββάτω, την ΘΕΟΣΩΜΟΝ ΤΑΦΗΝ και την εις ΑΔΟΥ ΚΑΘΟΔΟΝ του Κυρίου και Σωτήρος ημών ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ εορτάζομεν, δι' ών της φθορας το ημέτερον γένος ανακληθέν, προς αιώνιαν ζωήν μεταβέβηκε.

Δηλαδή : Γιορτάζουμε την κάθοδο του Χριστού στον Άδη και το βράδυ την ανάσταση του Κυρίου

Στην εκκλησία: Το πρωί έχουμε την "πρώτη ανάσταση". Ο ιερέας ρίχνει βάγια στο εκκλησίασμα, ψέλνοντας
«Ανάστα ο Θεός κρίνων την γην ότι συ κατακληρονομήσεις εν πάσι τοις έθνεσι.»
Το βραδυ έχουμε τον όρθρο της Αναστάσεως. Όλοι κρατώντας λαμπάδες ακούν το "δεύτε λάβετε φως" και παίρνοντας το φως της Αναστάσεως βγαίνουν έξω να ψάλλουν ξάνά και ξανά το Χριστός Ανέστη (10 φορές)με τις καμπάνες να χτυπούν ασταμάτητα στέλνοντας το μύνημα σ΄όλη τη γη!
Μετά μπαίνουμε στο ναό να κάνουμε τη θεία Λειτουργία του Πάσχα όπου στο τέλος πολλοί κοινωνούν και πριν φύγουν για τα σπίτια τους, ακούν τον μοναδικό κατηχητικό λόγο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Κάθε φορά που ακούγεται το "Ανέστη Χριστός" οι πιστοί απαντούν " ΑΝΕΣΤΗ¨υψώνοντας τις αναμένες λαμπάδες τους .Στο γυρισμό για το σπίτι προσέχουν να μη σβήσει το άγιο φως στις λαμπάδες και στα φαναράκια των παιδιών.Μόλις φτάσουν στο σπίτι κάνουν το σημείο του σταυρού με τον καπνό της λαμπάδας πάνω από την πόρτα του σπιτιού .

Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατο πατήσας, και τις εν τοις μνημασι ζωην χαρισάμενος...

Έθιμα: Πολλά απ' όλες τις περιοχές της Ελλάδας. Εκτός από τα παραδοσιακά πυροτεχνήματα που πετάνε τα παιδιά σχεδόν σε όλες τις περιοχές της Ελλάδος, εδώ έχουμε συγκεντρώσει μερικά λίγο διαφορετικά έθιμα ( πηγές : υπουργείο Τουρισμού, ιστοσελίδα ANT1, ο σερβιτόρος της Εύβοιας, inarcadia)

• Στην Κύθνο, το βράδυ του Μ. Σαββάτου επικρατεί το έθιμο του "συχώριου", δηλαδή όλοι όσοι έχουν πεθαμένους συγγενείς φέρνουν στην εκκλησία ψητά, κρασί και ψωμί, τα οποία έχει "διαβάσει" ο παπάς, τα προσφέρουν στους επισκέπτες και στους κατοίκους του νησιού.
• Στην Πάτμο, το βράδυ πριν από την Ανάσταση, το Ευαγγέλιο διαβάζεται σε ηρωικό εξάμετρο με κώντιο και την Κυριακή του Πάσχα στις 3 το απόγευμα, στο Μοναστήρι της Πάτμου γίνεται η 2η Ανάσταση κατά την οποία το Αναστάσιμο Ευαγγέλιο διαβάζεται σε επτά γλώσσες και από τον ηγούμενο μοιράζονται κόκκινα αυγά στους πιστούς.
• Στην Κέρκυρα, Το βράδυ του Μ. Σαββάτου γίνεται η Ανάσταση στην Άνω Πλατεία - φαντασμαγορικό, μοναδικό θέαμα. Όλα τα παράθυρα των γύρω σπιτιών ανοιχτά με κεράκια αναμμένα. Τα παράθυρα των μεγάλων εξαορόφων σπιτιών, μαζί με το καταπληκτικό θέμα των χιλιάδων κεριών και των πιστών που παρακολουθούν την τελετή της Ανάστασης στη μεγαλύτερη πλατεία της Ελλάδας, συνθέτουν μία μεγαλειώδη εικόνα.
• Στην Κρήτη πριν την ανάσταση, στις Γκαγκάλες Ηρακλείου, όλα τα παιδιά του χωριού μαζεύουν ξύλα και οτιδήποτε άλλο μπορεί να καεί και τα αφήνουν στο προαύλιο της εκκλησίας. Την παραμονή της Ανάστασης σχηματίζουν ένα βουνό από τα ξύλα και στην κορυφή έχουν ένα σκιάχτρο με ένα παλιό κουστούμι που υποτίθεται ότι είναι ο Ιούδας και την ώρα που ο παπάς λέει το Χριστός Ανέστη βάζουν φωτιά και τον καίνε. Η νύχτα γίνεται μέρα από τα πυροτεχνήματα, η καμπάνα του χωριού χτυπά συνεχώς και μάλιστα οι παλιότεροι λένε ότι όταν αυτοί ήταν μικροί δεν άφηναν 3 μερόνυχτα την καμπάνα να σταματήσει γιατί το θεωρούσαν για καλό. Ξυπνούσαν ακόμα και τη νύχτα να πάνε να την χτυπήσουν.
• Στο Λεωνίδιο η Ανάσταση γιορτάζεται με ιδιαίτερα ξεχωριστό τρόπο και με λαμπρότητα . Το βράδυ της Ανάστασης, μόλις ακουστεί το "Χριστός Ανέστη" δεκάδες αναμμένα αερόστατα ελευθερώνονται στον ουρανό χαρίζοντας ένα φαντασμαγορικό θέαμα. Είναι μοναδική η αίσθηση που νιώθει κανείς αντικρίζοντας τις γλώσσες φωτιάς από τα αναμμένα κουρελάκια να ταξιδεύουν πάνω από τη θάλασσα. Κάθε μια από τις ενορίες του Λεωνιδίου προσπαθεί να δηλώσει την παρουσία της και με πλήθος βεγγαλικών, βαρελότων και άλλων πυροτεχνημάτων. Οι ντόπιοι πιστεύουν ότι όποιες καιρικές συνθήκες και αν επικρατούν στην περιοχή, την ώρα της Ανάστασης όλα γίνονται γαλήνια για να συμβάλλουν στο έθιμο του αερόστατου. Το έθιμο ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα από ντόπιους ναυτικούς που πιθανόν εμπνεύστηκαν από παρόμοιο έθιμο ασιατικής χώρας.
• Στο Πήλιο, τις Σποράδες, στην Εύβοια και σε άλλες περιοχές τις Ελλάδας, το βράδυμετά την Ανάσταση οι πιστοί μπαίνουν ξανά στο ναό αφού γίνει το έθιμο 'άρατε πύλας' .Ο ιερέας και οι πιστοίμπαίνουν στο ναό μετάτο διάλογο μεταξύ του ιερέα ( συμβολίζει το Χριστό) και ενός επιτρόπου που συμβολίζει τον Άδη. Οι πόρτες είναι κλειστές και ο παπάς, απ΄ έξω, φωνάζει στον επίτροπο και σε αυτούς που είναι μέσα:

"Αρατε πύλας άρχοντες ημών
και εισελεύσεται ο βασιλεύς της Δόξης".
Οι από μέσα ρωτάνε:
"Και τις εστί ο βασιλεύς της Δόξης;"
Τότε ο ιερέας, κοπανάει την πόρτα, την ανοίγει βίαια και μπαίνει θριαμβευτικά μέσα στο Ναό, λέγοντας:
"Κύριος δυνατός και κραταιός,ούτος εστίν ο βασιλεύς της Δόξης". Το συγκεκριμένο έθιμο το έζησα και γω φέτος με την οικογένειά μου. Μάλιστα επειδή είχε πολύ κρύο οι περισσότεροι δεν βγηκαν καθόλου έξω και έτσι έμειναν μέσα και έκαναν τον Αδη (μεταξύ σ'αυτούς η μητέρα μου και η γιαγιά μου)!

Όπως ξέρουμε ο Χριστός αναστήθηκε Κυριακή πρωί, στις εκκλησίες όμως γιορτάζουμε την Ανάσταση το Σαββατο τα μεσάνυχτα, με το που ξεκινά η Κυριακή, η καινούρια μέρα.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ !!!

Μ.Παρασκευή

Από το συναξάρι: Τη αγία και Μεγάλη Παρασκευή τα ΑΓΙΑ και σωτήρια και φρικτά ΠΑΘΗ του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ επιτελούμεν τους εμπτυσμούς, τα ραπίσματα, τα κολαφίσματα, τας ύβρεις, τους γέλωτας, την πορφυράν χλαίναν, τον κάλαμον, τον σπόγγον, το όξος, τους ήλους, την λόγχην και προ πάντων τον Σταυρόν και τον θάνατον, ά δι’ ημάς εκών κατεδέξατο έτι δε και την του ευγνώμονος ληστου, του συσταυρωθέντου αυτώ, σωτήριον εν τω Σταυρώ ομολογίαν.

Δηλαδή: Θυμόμαστε τα πάθη Του Κυρίου. Τις κοροιδείες, τις βρισειές, τις προσβολές, τις ατιμώσεις και στο τέλος τη Σταύρωση , όσα υπόστηκε για να σώσει το γένος των ανθρώπων. Επίσης μακαρίζουμε τον ένα από τους ληστές που μετανόησε την ύστατη στιγμή και έτσι πέρασε πρώτος στη βασιλεία των ουρανών. Είμαστε θλιμμένοι γιατί ο Χριστός πέθανε, αλλά και αισιόδοξοι αφού ξέρουμε οτι σε λίγες μέρες θα αναστηθεί.Κύριο συναίσθημα μια χαρμολύπη

Στην εκκλησία: Το πρωί έχουμε την αποκαθήλωση, το κατέβασμα δηλαδή του Χριστού από τον Σταυρο. Ο παπάς τοποθετεί το Ευαγγέλιο στον Επιτάφιο ( αν είναι έτοιμος ) και αφήνει τους πιστούς να προσκυνήσουν το Χριστό δίνωντάς τους ένα λουλουδάκι.
Οι 3 στάσεις στην ακολουθία του Επιταφίου είναι γεμάτες από μικρούς μελωδικότατους ύμνους. Πιο γνωστά είναι:

(ά στάση)
Η ζωή εν τάφω κατετέθης, Χριστέ,
και αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο,
συγκατάβασιν δοξάζουσαι την σην.

(β΄στάση)
Άξιόν εστί, μεγαλύνειν σε τον Ζωοδότην,
τον εν τω Σταυρώ τας χείρας εκτείναντα
και συντρίψαντα το κράτος του εχθρού.

(γ΄στάση) Αι γενεαί πάσαι, ύμνον τη Ταφή σου,
προσφέρουσι Χριστέ μου.

Έθιμα: Τη Μ.Παρασκευή έχουμε την κορύφωση του θείου δράματος, και έτσι έχουμε πολλά έθιμα σ' όλη την Ελλάδα. Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικά :

• Στις Μέτρες της Θράκης, τη Μεγάλη Παρασκευή η πομπή του Επιταφίου σταματά έξω από ένα παρεκκλήσι, όπου εκεί βρίσκεται έτοιμη η φωτιά για να καεί ένα ομοίωμα του Ιούδα. Τη στιγμή που ο ιερέας διαβάζει το σχετικό Ευαγγέλιο ανάβουν τη φωτιά και καίνε το ομοίωμα. Αργότερα θα πάρουν μια χούφτα από εκείνη τη στάχτη και θα τη ρίξουν στα μνήματα.
• Στη Ναύπακτο το βράδυ της Μ. Παρασκευής, πλήθος κόσμου, ντόπιοι και επισκέπτες, ακολουθούν την περιφορά του Επιταφίου, σχηματίζοντας πομπές, οι οποίες διέρχονται από το λιμάνι, όπου είναι αναμμένες δάδες ειδικά τοποθετημένες στις τάπες του Κάστρου, γύρω από το λιμάνι.Στο μέσον της εισόδου του λιμανιού οι δάδες σχηματίζουν μεγάλο σταυρό, που φωταγωγεί ολόκληρο το λιμάνι παρουσιάζοντας μία φαντασμαγορική εικόνα μοναδικής ομορφιάς. Το έθιμο αυτό έχει παράδοση πολλών χρόνων που φαίνεται να θέλει να συνδυάσει τη θρησκευτική μυσταγωγία με την ηρωική προσπάθεια του μπουρλοτιέρη Ανεμογιάννη να πυρπολήσει τη τουρκική ναυαρχίδα στο χώρο αυτό.
• Στην Πάρο, η περιφορά του Επιταφίου της Μάρπησσας, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς κατά την διάρκειά της, γίνονται δεκαπέντε περίπου στάσεις.Σε κάθε στάση φωτίζεται και ένα σημείο του βουνού, όπου τα παιδιά ντυμένα Ρωμαίοι στρατιώτες ή μαθητές του Χριστού, αναπαριστούν σκηνές από την είσοδο στα Ιεροσόλυμα, την προσευχή στο Όρος των Ελαιών, το Μαρτύριο της Σταύρωσης και την Ανάσταση.

• Στην Ύδρα την Μ. Παρασκευή γίνεται κάτι το μοναδικό, ο Επιτάφιος της συνοικίας Καμίνι μπαίνει στη θάλασσα και διαβάζεται η Ακολουθία του Επιταφίου, δημιουργώντας μία ατμόσφαιρα κατανυκτική. Στη συνέχεια οι Επιτάφιοι τεσσάρων ενοριών συναντώνται στο κεντρικό λιμάνι, δίνοντας ένα ιδιαίτερο χρώμα. Την ώρα της Ανάστασης τα πολλά βαρελότα φωτίζουν την νύκτα.

• Στην Κέρκυρα, την Μ. Παρασκευή στις 4μ.μ. ξεκινά από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο Παλαιό Φρούριο, ο Επιβλητικός Επιτάφιος. Μέχρι της 9.30 το βράδυ, από κάθε εκκλησία βγαίνει ο Επιτάφιος με την απαραίτητη μπάντα της κάθε ενορίας, τις χορωδίες, τους πιστούς. Τελευταίος βγαίνει ο μεγαλοπρεπέστατος επιτάφιος της Μητρόπολης. Στις 9 το πρωί γίνεται η περιφορά του Επιταφίου της Εκκλησίας του Αγίου Σπυρίδωνα. Το 1574 οι Βενετσιάνοι απαγόρευσαν στους ορθοδόξους την περιφορά του την Μ. Παρασκευή, και από τότε οι Κερκυραίοι πραγματοποιούν την περιφορά μαζί με το Σεπτό Σκήνωμα του Αγίου.Είναι η πιο παλιά και πιο κατανυκτική Λιτανεία που βγαίνει σε ανάμνηση του θαύματος του Αγίου, που έσωσε τον Κερκυραϊκό λαό από την σιτοδεία. Εμπρός πηγαίνει ο Άγιος που έχει θέση χοροστατούντος Επισκόπου σε αυτή την Λιτανεία, και ακολουθεί ο Επιτάφιος. Μετά το τέλος της λιτανείας, ο Άγιος θα παραμείνει στη θύρα του, μέχρι την Τρίτη του Πάσχα για προσκύνημα. Στις 11 το πρωί του Μ. Σαββάτου ο κόσμος περιμένει την πρώτη Ανάσταση.Όταν τελειώνει η ακολουθία στη Μητρόπολη, χτυπούν οι καμπάνες των εκκλησιών και από τα παράθυρα των σπιτιών πέφτουν κατά χιλιάδες, πήλινα δοχεία (μπότιδες) στους δρόμους, με μεγάλο κρότο. Αυτό το έθιμο έχει τις ρίζες του στο χωρίον του Ευαγγελίου 'Συ δε Κύριε Ανάστησόν με ίνα συντρίψω αυτούς ως σκευη κεραμεως
  
• Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα πασχαλινά έθιμα στην ιστοσελίδα του υπουργείου Τουρισμού
  

Αυγά με σχέδια από φύλλα

ΠΡΟΤΑΣΗ δημιουργίας για τη Μ.ΠΕΜΠΤΗ κι όχι μόνο*

Στην οικογένειά μου καθε χρόνο βάφουμε ΜΟΝΟ
κόκκινα αυγά (έτσι είναι το έθιμο και ο συμβολισμός του) ό μ ω ς κάνουμε μια χαριτωμένη ...ατασθαλία τοποθετούμε φύλλα ή αγριολούλουδα πριν τη βαφή και το αποτέλεσμα είναι πολύ καλλιτεχνικό και εντυπωσιακό .Η γιαγιά μου είναι αυτή που έμαθε τη μητέρα μου κι εκείνη εμάς αυτό τον τρόπο. Μοναδικές στιγμές όταν τα αδέρφια μου κι εγώ ξεχυνόμαστε στο δάσος και στους κήπους να βρούμε τα καλύτερα χορτάρια για το "σπορ" (βλέπετε δεν είναι όλες οι πρασινάδες το ίδιο αποτελεσματικές !)
παίρνουμε το φύλλο, το τοποθετούμε στο αυγό στερεώνουμε με καλτσόν και δένουμε με κλωστή γρήγορα-γρήγορα και σφιχτά (προσοχή μη σπάσει το αυγό) και βουτάμε στη βαφή.
Βέβαια...όλη αυτή η διαδικασία γίνεται πριν τη βαφή. Αν χρησιμοποιούμε βαφή κρυα σε βρασμένα αυγά τυλίγουμε μετά το βράσιμο . Αν τα αυγά βράζουν μέσα στη βαφή , ενννοείται ότι τα τυλίγουμε άβραστα . Για όποιους το τολμήσουν : ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ !

Τρόπος :δημιουργικός, οικονομικός, καλλιτεχνικός, οικολογικος (σε συνδιασμό με οικολογική βαφή) και πολύ πρακτικός ..δεδομένου ότι τα παλιά καλτσόν των γυναικών της οικογένειας αξιοποιούνται πριν πεταχτούν!


*Η γιαγιά μου λέει ότι κόκκινα αυγά βάφουν και το Μ.Σάββατο (έτσι κάνουμε κι εμείς) αλλά και όλο το διάστημα μέχρι την Ανάληψη

Μ.Πέμπτη

Από το συναξάριο: Τη Αγία και Μεγάλη Πέμπτη, οι τα πάντα καλώς διαταξάμενοι Πατέρες, αλληλοδιαδόχως εκ τε των θείων Αποστόλων και των ιερών ευαγγελίων παρεδώκασι ημίν τέσσερα τινά εορτάζειν: τον Ιερόν Νιπτήρα, τον Μυστικόν Δείπνον (δηλαδή την παράδοσιν των καθ΄ ημάς φριχτών μυστηρίων), την υπερφυά Προσευχή και την Προδοσίαν αυτήν.

Δηλαδή: Τον Ιερό Νιπτήρα τον εορτάσαμε το βράδυ της Μ.Τετάρτης .Το πρωί της Μ.Πέμπτης γίνεται λαμπρή θεία Λειτουργία ως εορτασμός του Μυστικού δείπνου, όπου ο Χριστός δίνοντας ψωμί και κρασί στους μαθητές, παρέδωσε το μυστήριο της Θείας κοινωνίας. Όπως ξέρουμε το κρασί συμβολίζει το αίμα του Χριστού πάνω στο Σταυρό, ενώ το ψωμί (ο άρτος) είναι το σώμα του Θεανθρώπου. Έτσι κάθε φορά που κοινωνούμε δεν τρώμε ψωμί και κρασί, αλλά παίρνουμε μέσα μας το σώμα και το αίμα του Χριστού. Το βράδυ τα γεγονότα εξελίσσονται γρήγορα. Θυμόμαστε την προσευχή του Ιησού στο όρος των ελαιών και μετέπειτα την προδοσία του Ιούδα που φιλώντας τον Κύριο τον παραδίδει στους στρατιώτες.
Επίσης όπως ξέρουμε έχουμε και τη Σταύρωση που ενώ στον πραγματικό χρόνο έγινε το πρωί της Μ.Παρασκευής ( γι αυτό και δεν αναφέρεται στο συναξάρι ), στην εκκλησία εορτάζεται το βράδυ της Μ.Πέμπτης (όπως έχουμε ξαναπεί στη Μ.Εβδομάδα το βράδυ της μίας είναι πρωί της επομένης )

Στην εκκλησία: Το πρωί πολλοί άνθρωποι συνηθίζεται να κοινωνούν, ενώ μεγάλη είναι η συμμετοχή του κόσμου και στη σταύρωση Το βράδυ διαβάζονται τα "12 ευαγγέλια" με τα οποία οι 4 ευαγγελιστές μας εξιστορούν ( ο καθένας με το δικό του τρόπο) τα γεγονότα. Συγκλονιστικές οι στιγμές όταν ο παπάς καρφώνει τα χέρια και τα πόδια του Χριστού στο Σταυρό, ψέλνοντας το "Σημερον κρεμάται επι ξύλου" .

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου,
ο εν ύδασι την γην κρεμάσας.
Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται,
ο των αγγέλων βασιλεύς.
Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται,
ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις.
Ράπισμα κατεδέξατο,
ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ.
Ήλοις προσηλώθη, ο νυμφίος της Εκκλησίας.
Λόγχη εκεντήθη, ο υιός της Παρθένου.
Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ.
Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν.

Στο σπίτι: Βάφουμε τα αυγά κόκκινα ( δες και τη δικιά μου πρόταση στο επόμενο post)και φτιάχνουμε κουλούρες, τσουρέκια κτλ -αν δεν τα έχουμε φτίαξει από την Μ.Τρίτη- , ενώ η Μ.Πέμπτη είναι η μέρα που οι περισσότεροι νονοί επισκέπτονται τα βαφτιστήρια τους για να τους πάνε τη λαμπάδα, το τσουρέκι και όποιο άλλο δώρο. Στα χωριά οι νοικοκυρές κόβουν τα ομορφότερα λουλούδια του κήπου τους για να τα πάνε στον επιτάφιο ( στα χωριά γιατί στην πόλη τον επιτάφιο τον αναλαμβάνουν συνήθως τα ανθοπωλεία). Ο στολισμός του επιταφίου γίνεται ή το βράδυ ή το Πρωί της Μ.Παρασκευής.

Έθιμα: Τη Μ.Πέμπτη πολλά έθιμα έχουμε από τα Δωδεκάνησα

• Στην Πάτμο γίνεται αναπαράσταση του "ΜΥΣΤΙΚΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ" του ΝΙΠΤΗΡΑ, σε κεντρική πλατεία της Χώρας.
• Στη Ρόδο το πρωί, της Μ. Πέμπτης παρέες παιδιών γυρίζουν σε όλες τις γειτονιές τραγουδούν και κρατώντας πανέρια, συγκεντρώνουν διάφορα λουλούδια για το στολισμό του Επιταφίου, που θα γίνει αργά, τις πρώτες πρωινές ώρες μετά την τέλεση της Σταύρωσης. Επίσης μετά την Σταύρωση, θα μείνουν στο Ναό γυναίκες, οι οποίες θα ψάλλουν τα παραδοσιακά Μοιρολόγια.
• Στην Κάλυμνο τη νύχτα της Μ. Πέμπτης όσες γυναίκες, νέες και ηλικιωμένες μπορούν, κάθονται κοντά και γύρω από τον εσταυρωμένο και αρχίζουν να λένε το "Μοιρολόι του Χριστού", που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Το μοιρολόι διαρκεί περίπου μία ώρα και έχει δική του μελωδία ανάμεσα σε βυζαντινό τροπάρι και θλιμμένο Δημοτικό Τραγούδι.

Παγκόσμια Ημέρα Γης

Το ημερολόγιο χτες έγραφε 22 Απριλίου, Παγκόσμια Ημέρα Γης.
Και; Τι άλλαξε;
Μήπως σταμάτησε η μόλυνση και η καταστροφή του περιβάλλοντος; Μήπως ξαφνικά ο κόσμος μας έγινε πιο καθαρός, πιο υγιής και πιο ανθρώπινος;
Όχι
Αυτός ο ταλαίπωρος πλανήτης που λέγεται Γη συνεχίζει να παρακμάζει.
Χτες ήταν η γιορτή του, κι όμως η τρύπα του όζοντος μεγάλωσε ακόμα περισσότερο, οι χωματερές δέχτηκαν ακόμη περισσότερα σκουπίδια και χιλιάδες δέντρα κόπηκαν, για να φτιαχτούν καινούριες, υπερσύγχρονες κατοικίες, σημάδια του πολιτισμού μας.
Εσύ τι έκανες;
Αλλά και ' γω τι κατάφερα; Άλλαξα τίποτα; Είμαι τόσο μικρός μπροστά στη θάλασσα του κόσμου...
Τουλάχιστον όμως θα μπορούσα να πω ότι έχω καθαρή τη συνείδηση μου, αφού τουλάχιστον θα προσπάθησα...

Λουλούδια Πηλίου ( ροζ αποχρώσεις)

Σας παρουσιάζω ένα κομμάτι από την πλούσια χλωρίδα του Πηλίου. Όλες οι φωτογραφίες είναι δικές μου, τραβηγμένες οι περισσότερες από την αυλή του σπιτιού μου στο χωριό μου, το Νεοχώρι του Πηλίου.

ΚυκλάμιναΠασχαλιάΜαρκαμπέλλαΤριπλό τριαντάφυλλοΑζαλέαΆγριες ΦρέζεςΠανσεδάκια
ΟρτανσίαΟλάνθιστος "στρατηγός"Παιωνία (γερμανικό τριαντάφυλλο)

Μ.Τετάρτη

Από το συναξάρι: "Τη αγία και μεγάλη Τετάρτη, της αλειψάσης Τον Κύριον μύρω πόρνης γυναικός μνείαν ποιείσθαι οι θειότατοι Πατέρες εθέσπισαν, ότι πρό του σωτηρίου Πάθους μικρόν τούτον γέγονε".

Δηλαδή: Το πρωί τιμάμε το μύρο που άλειψε στα πόδια του Ιησού η πόρνη που μετάνοιωσε για την αμαρτωλή ζωή της (όπως και το βράδυ της Μ.Τρίτης), ενώ το απόγευμα θυμόμαστε τον Ιερό Νιπτήρα. Ο Χριστός γεμάτος ταπείνωση πλένει τα πόδια των μαθητών - δουλειά που έκαναν οι δούλοι-, δείχνοντάς τους ότι ο καθένας μας πρέπει να ταπεινός, να τιμά και να σέβεται τους συνανθρώπους του.

Στην εκκλησία: Το πρωί ψέλνεται το τροπάριο της Κασσιανής. Το απόγευμα γίνεται το μυστήριο του Ευχελαίου και μετά μπαίνουμε στον εορτασμό της Μ.Πέμπτης.

Στο σπίτι: Ετοιμάζουμε το σπίτι για την Ανάσταση (σε πολλές περιοχές της Ελλάδας συνήθως τέτοια μέρα ασβεστώνονται τα σπίτια).

Ήξερες ότι: εις ανάμνηση του Ι.Νιπτήρα οι βυζαντινοί αυτοκράτορες και μετέπειτα οι πατριάρχες έπλεναν τα πόδια 12 υπηκόων τους. Η παράδοση συνεχίζεται μέχρι σήμερα!

Μ.Τρίτη

Από το συναξάρι: "Τη αγία και μεγάλη Τρίτη, της των δέκα Παρθένων παραβολής της εκ του Ιερού Ευαγγελίου μνείαν ποιούμεθα" .

Δηλαδή: θυμόμαστε την παραβολή των 10 παρθένων, όπου οι 5 βρίσκονταν σε ετοιμότητα και περίμεναν τον Νυμφίο (Χριστό ), ενώ οι άλλες είχαν ξεχαστεί και δεν είχαν λάδι στο καντήλι τους για να Τον υποδεχτούν. Επίσης θυμόμαστε την μετάνοια μιας αμαρτωλης γυναίκας, που ταπεινά πλησίασε τον Χριστό και έχυσε στα πόδια Του μύρα και δάκρυα μετανοίας .

Στην εκκλησία: Ψέλνεται το τροπάριο της Κασσιανής, ένας ύμνος Μετανοίας και Εμπιστοσύνης στο Θεό από τη βυζαντινή ποιήτρια Κασσιανή.
«Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή, την σην αισθομένη θεότητα, μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν, οδυρομένη μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει. Οίμοι, λέγουσα, ότι νυξ μοι υπάρχει, οίστρος ακολασίας, ζοφώδης τε και ασέληνος, έρως της αμαρτίας. Δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων, ο νεφέλαις διεξάγων της θαλάσσης το ύδωρ. Κάμφθητί μοι προς τους στεναγμούς της καρδίας, ο κλίνας τους ουρανούς τη αφάτω σου κενώσει. Καταφιλήσω τους αχράντους σου πόδας, αποσμήξω τούτους δε πάλιν τοις της κεφαλής μου βοστρύχοις. Ων εν τω παραδείσω Εύα το δειλινόν, κρότον τοις ωσίν ηχηθείσα, τω φόβω εκρύβη. Αμαρτιών μου τα πλήθη και κριμάτων σου αβύσσους τις εξιχνιάσει, ψυχοσώστα Σωτήρ μου; Μη με την σην δούλην παρίδης, ο αμέτρητον έχων το μέγα έλεος».

Μετάφραση και η ιστορία της Κασσιανής εδώ

Στο σπίτι: Φτιάχνουμε τα γλυκά για το Πάσχα ( τσουρέκια, κουλούρες, λαμπριάτικα κουλουράκια και άλλα)

Μ. Δευτέρα

Από το συναξάριο: "Τη αγία και Μεγάλη Δευτέρα μνείαν ποιούμεθα του μακαρίου Ιωσήφ του Παγκάλου και της υπο του Κυρίου καταρασθείσης και ξηρανθείσης συκής".

Δηλαδή: Θυμόμαστε τον Ιωσήφ που κατάφερε να αντισταθέι στον πειρασμό (τη γυναίκα του Φαραώ ), καθιστώντας τον ευτό του ελπίδα για την οικογένεια του, και η σωφροσύνη και το μυαλό του καταφέρνουν να σώσουν την ψυχή του. Επίσης θυμόμαστε την παραβολή της ξηραμένης συκιάς, που συμβολίζει την Εβραική συναγωγή. O Χριστός την καταριέται και την ξηραίνει, όπως ξυραίνονται και μαραζώνουν πνευματικά οι άνθρωποι, που αν και Τον γνώρισαν, δεν τον θεωρούν Σωτήρα και Λυτρωτή του ανθρωπίνου γένους.

Στην εκκλησία: Ψέλνεται ο "Νυμφίος"
Τον Νυμφώνα σου βλέπω Σωτήρ μου κεκοσμημένο,
και ένδυμα ουκ έχω ίνα εισέλθω εν' αυτώ.
Λάμπρυνον μου την στολήν της ψυχής,
Φωτοδότα κα σώσον με.

Φτάσαμε στην Μεγάλη Εβδομάδα...

Μεγάλη Δευτέρα
μεγάλη μέρα.
Μεγάλη Τρίτη,
ο Χριστός εκρίθη.
Μεγάλη Τετάρτη,
ο Χριστός εχάθη.
Μεγάλη Πέμπτη,
ο Χριστός ευρέθη.
Μεγάλη Παρασκευή,
ο Χριστός στο καρφί.
Μεγάλο Σάββατο,
ο Χριστός στην ταφή.
Μεγάλη Λαμπρή,
αυγό και αρνί.

Το ποίημα που έλεγαν τα μικρά παιδιά κατά τη διάρκεια της Μ.Εβδομάδας μερικά χρόνια πριν, όπως μου είπε ο παππούς μου.
Έτσι ξεκινά ένα αφιέρωμα στην Μεγάλη Εβδομάδα, με περιλήψεις των γεγονότων της κάθε ημέρας, ύμνους και έθιμα από όλη την Ελλάδα καθ' όλη τη διάρκειά της και μέχρι την Ανάσταση.
Θυμίζουμε ότι κάθε ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας στους ναούς ψάλλεται ο όρθρος της επόμενης μέρας, με το αρχαίο τυπικό της εκκλησίας μας όπου από το απόγευμα μπαίνουμε στο κλίμα της επόμενης μέρας.
Έυχομαι καλές γιορτές !

Εκνευρισμός στο τρένο

Ναι το παραδέχομαι. Είμαι απ' αυτούς που κοιμούνται στο τρένο. απ' αυτούς που έχουν γύρει στο παράθυρο και ξαφνικά πετάγονται και τρέχουν στην πόρτα πριν κλείσει και χάσουν το σταθμό τους.
Φυσικά υπάρχουν και άλλα πράγματα που μπορείς να κάνεις όταν είσαι στο τρένο. Να διαβάσεις ένα βιβλίο, μια εφημερίδα, να ακούσεις μουσική...Βέβαια...Και τα κάνω. Το πρωί μέχρι την Αττική διαβάζω μια free press ή τα μαθήματά μου και ύστερα κοιμάμαι. Στο γυρισμό ακούω λίγη μουσική από το ipod και μετά χωρίς να το θέλω τα μάτια μου κλίνουν.
Εκείνη τη μέρα όμως κατά ένα παράξενο τροπο δεν νύσταζα ! Έτσι λοιπόν καθώς γύριζα από το σχολείο, παρατηρούσα τους ανθρώπους στο τρένο ( μια από τις αγαπημένες μου ασχολίες όταν βαριέμαι και δεν ξέρω τι να κάνω. Δίπλα μου καθόταν μια ξανθιά 40αρα και απέναντί της ένας μεσήλικας με γυαλιά ( ο άντρας της απ' ότι κατάλαβα ). Δεξιά μια γιαγιά που μόλις είχε γυρίσει απ' τη λαική και 2-3 Πακιστανοί, απ' αυτούς που μόλις μυριστούν ότι θα βρέξει τρέχουν στην Ομόνοια να πουλήσουν ομπρέλλες. Τίποτα ενδιαφέρον. Έκλεισα τα μάτια μου και άκουγα μόνο τους κραδασμούς του τρένου και τις συζητήσεις των συνεπιβατων. Το ζευγάρι δίπλα μου έλεγε (με ένα εντελώς αυστηρό, εκνευριστικό ύφος ):
-Καλά σου 'χει τύχει ποτέ αυτό ;
-Τι;
-Να κοιμάσαι στο τρένο
-Να κοιμάμαι όχι, αλλα ξέρεις, μερικές φορές αυτό το "γλάρωμα" (;)
-Είναι απαίσιο, απορώ πως μπορεί να κοιμάται έτσι...
-Τι να πείς. Τα τωρινά παιδιά...
Όλα αυτά τα άκουγα χωρίς να ανοίξω τα μάτια, αν και μπήκα στον πειρασμό. Χωρίς να τους πω τι ώρα ξυπνάω για να πάω σχολείο, πόσες ώρες μένω εκεί, τι με περιμένει όταν γυρίσω στο σπίτι...Χωρίς να τους πω για τα φροντηστήρια, τα ιδιαίτερα, τον αθλητισμό, τη μουσική... όλα όσα κάνω τα απόγεύματα.Έμεινα στη θέση μου και σκεφτόμουν πόσο αυστηροί είμαστε μερικές φορές εμείς οι άνθρωποι, πόσο έυκολα βγάζουμε συμπεράσματα και κρίνουμε τους άλλους χωρίς καν να τους ξέρουμε .
"Επόμενη στάση Μοσχάτο "
Πετάχτηκα από τη θέση μου και έτρεξα πριν κλείσει η πόρτα.

Lonely in the gloomy city

Καθώς η ώρα των προφορικών εξετάσεων του Proficiency πλησιάζει η miss Margaret μας ρώτησε :What’s the difference between being lonely and being alone ?

Αλήθεια ποια είναι; Απ’ ότι κατάλαβα alone σημαίνει να είσαι μόνος σου επειδή έτσι θέλεις, είναι επιλογή σου. Lonely όμως είναι ο μοναχικός, αυτός που αισθάνεται μοναξιά, ο πραγματικά μόνος. Αυτό είναι το χειρότερο. Γιατί ποιος θα ‘θελε να ξυπνάει χωρίς να ξέρει ότι σε λίγο θα δει τους φίλους του, αγαπημένα πρόσωπα; Ποιος θα ‘θελε να έβλεπε μια ταινία στο cinema, να έπαιζε ποδόσφαιρο στο μικρό μπασκετάκι της γειτονιάς, ή να πήγαινε σε μια cafeteria μόνος του, χωρίς να υπάρχει κάποιος που τον αγαπάει και θα είναι ο συνοδός του, ο συμπαίκτης του και ο φίλος του ;Μήπως κάνει κάτι λάθος; Ίσως. Μπορεί πάλι και όχι. Γιατί σ’ αυτήν την μουντή και μελαγχολική πόλη που ζούμε, που ο καθένας μας έχει αλλάξει 2-3 σχολεία και συνεχίζει να κινείται συνεχώς κάθε μέρα, με μια βαριά τσάντα στον ώμο γυρνώντας από μάθημα σε μάθημα είναι πραγματικά δύσκολο να βρεις κάποιο που θα σου αλλάξει τη ζωή, και θα σε κάνει να μη νοιώθεις πια μόνος.

‘Φίλους’ θα βρεις πολλούς. Το κινητό σου έχει πλημμυρίσει από αριθμούς κινητών εκατοντάδων ανθρώπων και το profile σου στο hi5 έχει γεμίσει comments από τους καινούριους σου διαδικτυακούς ‘φίλους’. Όμως εσύ συνεχίζεις να νοιώθεις μοναξιά. Γιατί πως μπορείς να αποκαλέσεις φίλο κάποιον που όταν περπατάτε μαζί στο δρόμο δεν σου λέει μια κουβέντα… Ίσως φταίει αυτός που στέλνει συνέχεια μηνύματα στο κινητό. Ίσως φταις και συ που ακούς μουσική με υπερσύγχρονο mp3 σου. Ίσως φταίτε και οι δύο που ξεχάσατε ότι είστε άνθρωποι...

Υ.Γ : Λέτε να κατάφερνα να τα έλεγα όλα αυτά στον εξεταστή στα αγγλικά; Δύσκολο…Καλή επιτυχία στους συμπάσχοντες !

Υ.Γ2: Πιστεύω ότι μόνο εγώ μπορώ να γράψω μες' την άνοιξη ένα τόσο απαισιόδοξο κείμενο. Τι με έπιασε πάλι ;...

Η φωτογραφία είναι του χρήστη Tomatoskin από το flickr

Οι Μεγάλοι Έλληνες από τον ΣΚΑΙ

Η τηλεόραση του Σκαι σε συνεργασία με το BBC και υπό την χορηγία της Εθνικής Τράπεζας οργανώνει μια ψηφοφορία για την ανάδειξη του πιο σημαντικού έλληνα. Στην ψηφοφορία μπορεί να συμμετέχει ο οποιοσδήποτε μέσω τηλεφώνου, sms, ή μέσω διαδυκτίου στο site του ΣΚΑΙ απ' όπου μπορείτε να πάρετε περισσότερες πληροφορίες. Όπως διαβάζουμε εκέι, το πρόγραμμά έχει τρείς φάσεις :

1. Την ψηφοφορία
2. Την προβολή ντοκιμαντέρ για την ζωή των μέχρι στιγμής 10 πρώτων
3. Την παρουσίαση των αποτελεσμάτων, σ' ένα μεγάλο ζωντανό πρόγραμμα με παρουσιαστή τον Αλέξη Παπαχελά.

Εσείς ποιον Έλληνα θεωρείτε ως τον πιο σημαντικό ;

Σεμινάριο Επαγγελματικού Προσανατολισμού

Στα πλαίσια του μαθήματος του Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού (Σ.Ε.Π) δεχτήκαμε στην τάξη μας τον κύριο Μηνά Χατζηχρήστο, απόφοιτο του σχολείου και για πολλά χρόνια υπεύθυνο εργαστηρίου συντήρησης έργων τέχνης. Το σεμινάριο που μας παρέθεσε ο κύριος Μηνάς ήταν πολύ ενδιαφέρον και όλοι κάναμε πολλές ερωτήσεις σχετικά με τις απαιτούμενες σπουδές αλλά και την ενασχόληση με το αντικείμενο. Μπορεί η δουλειά ενός συντηρητή έργων τέχνης να μην είναι και τόσο συνηθισμένη όμως είναι σίγουρα ελκυστική αφού συνδυάζει τη Χημεία με την Τέχνη. Τα παραδείγματα έργων τέχνης που είχαν φθαρεί είτε λόγω χρόνου είτε κάποιας άλλης αιτίας και κατάφεραν να αποκατασταθούν ήταν πολύ εντυπωσιακά...

Sleepthief's soundtrack 2

LALEH

Αυτή τη φορά παρουσιάζω μια πολλή ξεχωριστή περίπτωση, την Ιρανοσουηδή (!) τραγουδίστρια και συνθέτη Laleh. H Laleh γεννήθηκε το 1980 και πριν εγκατασταθεί στη Σουηδία είχε ζήσει στο Αζερμπαϊτζάν και στη Λευκορωσία. Το 2005 έβγαλε το πρώτο της cd με πολλή μεγάλη επιτυχία, ενώ την ίδια χρονιά πήρε 3 από τα 7 σουηδικά Grammy για τα οποία ήταν υποψήφια (καλύτερου νέου καλλιτέχνη, καλλιτέχνη της χρονιάς, παραγωγού της χρονιάς). Το 2006 έβγαλε το δεύτερο της album με τίτλο Princessor. Εκτός από τη μουσική η Laleh ασχολήθηκε και με τον κινηματογράφο. Το 2000 είχε ένα σημαντικό ρόλο στην ταινία Jalla! Jalla! που ήταν μεγάλη εμπορική επιτυχία στη Σουηδία.
Η μουσική της είναι απαλή, μελωδική και λιγάκι μελαγχολική. H Laleh τραγουδά στα σουηδικά αλλά και στα αγγλικά και το είδος που τη χαρακτηρίζει είναι acoustic pop.

Προσωπικά από τα τραγούδια της μου άρεσαν τα :

• Live Tommorow
• Det δr vi som bestδmmer
• Closer
• Call on me
• Prinsessor
• November

Για να ακούσετε τα τραγούδια της και για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ

Ένα Φίδι στο Μοσχάτο

Ήταν Παρασκευή μεσημέρι και εγώ ύστερα από μια κουραστική εβδομάδα στο σχολείο έφαγα και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου για να διαβάσω τα τελευταία αθλητικά νέα. Δεν είχαν περάσει ούτε 10 λεπτά όταν ο μικρότερός μου αδερφός ,ο Θεοφάνης , ανεβαίνει δυο-δυο τα σκαλιά της μεγάλης μαρμάρινης σκάλας φωνάζοντας « Ένα φίδι ,ένα φίδι είναι στην αυλή ». Φυσικά δεν τον πίστευσα όμως μετά από λίγο γεμάτος περιέργεια κατέβηκα στην αυλή για να δω το «φίδι» που είχε τάχα δει ο Θεοφάνης .
- Εδώ ,εδώ κρύφτηκε, έλεγε σε εμένα και στον άλλο μου αδερφό ,τον Παρασκευά . Όπως γύρναγα από το πιάνο το είδα να μπαίνει σ’ αυτό τον νεροχύτη ,και έδειξε τον αναποδογυρισμένο ,μαρμάρινο νεροχύτη που είναι ακουμπισμένος εδώ και χρόνια δίπλα στην εξώπορτα .
- Είσαι σίγουρος ; τον ρώτησα .

- Φυσικά και είμαι σίγουρος . Σου λέω το είδα με τα ίδια μου τα μάτια
- Το είδες να μπαίνει μέσα στον νεροχύτη ;
- Ναι

Σε λίγο ήρθε και η μητέρα μου .Αυτή σκέφτηκε μια πιο πρακτική λύση για να διαπιστώσουμε αν πράγματι υπήρχε κάποιο φίδι που κρύβεται κάτω από τον νεροχύτη .Έβαλε φωτιά σε μια εφημερίδα και μετά την τοποθέτησε μέσα στην τρύπα του παλιού νεροχύτη με πολύ προσοχή .Μας εξήγησε ότι ο καπνός διώχνει τα φίδι ( δηλαδή στην ουσία τα φίδια φεύγουν για μην πεθάνουν από ασφυξία ) . Παρ’ όλα αυτά κανένας από εμάς δεν είδε τίποτα.
Ο χρόνος περνούσε χωρίς να έχει φανεί ακόμα το «φίδι» και είχαμε αρχίσει να πιστεύουμε ότι το μόνο μέρος στο οποίο μπορεί να βρισκότανε ήταν στην μεγάλη φαντασία του Θεοφάνη , ή ότι είχε φύγει χωρίς να το καταλάβουμε. Παρ’ όλα αυτά τίποτα από τα δύο δεν είχε συμβεί ,για τον απλούστατο λόγο ότι εγώ ο ίδιος μετά από λίγο είδα το κεφάλι του φιδιού να ξεπροβάλλει κάτω από τον μαρμάρινο νεροχύτη .Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που είχα δει φίδι στην Αθήνα .Πριν από δύο χρόνια (αν και το είχα σχεδόν ξεχάσει) είχα ξαναδεί ένα μικρό ,παρδαλό φίδι να περνά δίπλα μου ,στο πεζοδρόμιο, σε μια άλλη οδό του Μοσχάτου .Το φίδι είχε βγει σχεδόν όλο απέξω και εμείς μαγεμένοι κοιτούσαμε το υπέροχο φολιδωτό του δέρμα. Ήταν περίπου 1,5 μέτρο ,μπεζ με έντονους πορτοκαλί ενωμένους ρόμβους οι οποίοι είχαν γύρω τους ένα μαύρο περίγραμμα .Φαινόταν πραγματικά εξωτικό. Η μητέρα μου μάλιστα δεν έχασε την ευκαιρία να του βγάλει μερικές φωτογραφίες και να το βιντεοσκοπήσει καθώς πέρναγε ανάμεσα από τα μαρούλια του μικρού μας λαχανόκηπου. Στο μεταξύ σκεφτόμασταν τι θα το κάνουμε: θα το σκοτώσουμε ; θα το αφήσουμε να φύγει ;Κι αν είναι οχιά τι θα κάνουμε; αν μας τσιμπήσει ; Προς το παρόν υπερίσχυε η άποψη του Παρασκευά ο οποίος ( σαν οικολογικά συνειδητοποιημένος άνθρωπος που είναι) έλεγε να μην το σκοτώσουμε και να το αφήσουμε να πάει όπου θέλει. Όμως δυστυχώς δεν προλάβαμε να αποφασίσουμε τι θα το κάνουμε διότι , ξαφνικά μπήκε μες’ το υπόγειο του σπιτιού μας.
Μην μπορώντας να κάνουμε τίποτα απολύτως επιστρέψαμε στο σπίτι γεμάτοι περιέργεια να δούμε τι είδους φίδι ήταν αυτό που είδαμε.
Έπειτα από χρονοβόρες αναζητήσεις σε εγκυκλοπαίδειες και internet αποδείχτηκε ότι το φίδι άνηκε στο είδος Elephe situla . Το Elephe situla ή πιο απλά το "σπιτόφιδο" όπως το λέμε στην Ελλάδα είναι ένα από τα προστατευόμενα είδη φιδιών, ιδιαίτερα διαδεδομένο στην χώρα μας καθώς και σε όλα τα Βαλκάνια . Είναι από τα πιο γνωστά
φίδια- κατοικίδια στην Αμερική και είναι εντελώς ακίνδυνο .Μπορεί να φτάσει τα 3 μέτρα σε μάκρος και τρέφεται κυρίως με ποντίκια και άλλα τρωκτικά , καθώς και με διάφορα είδη εντόμων γι αυτό και παλιά πολλά άνθρωποι είχαν στα σπίτια τους ένα τέτοιο φίδι το οποίο και το ονόμαζαν σπιτόφιδο,ονομασία που έχει μείνει μέχρι σήμερα.
Τελικά καλύτερα που δεν το σκοτώσαμε . Τώρα που θα’ ναι στο υπόγειο θα μας απαλλάξει από κάθε είδους τρωκτικό
Στο internet διάβασα ότι πρόσφατα έχουν βρεθεί αρκετές φορές φίδια ακόμη και στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας ( στην Σταδίου ,στην Κοραή ) τα οποία συνήθως ξεπηδούν από τους αρχαιολογικούς χώρους όπου έχουν βρει καταφύγιο τρομάζοντας οδηγούς και πεζούς και δημιουργώντας στιγμές απείρου κάλλους
( εδώ μια μύγα βλέπουν μερικοί και τρέχουν ,για φαντάσου να δουν φίδι…) .
Πάντως ότι και να λεν οι οικολογικές οργανώσεις ,πρέπει μόνοι μας να καταλάβουμε ότι για το καλό όλων τα φίδια και τα υπόλοιπα ζώα που απέμειναν στην Αθήνα πρέπει να συνεχίσουν να επιβιώνουν .Ειδ’ άλλως θα ζούμε σε μια άχρωμη και νεκρή πόλη όπου το μόνο ζωντανό είδος θα είναι ο άνθρωπος .

Το σχολείο μου: Ελληνική Παιδεία

Το τωρινό μου σχολείο είναι το ιδιωτικό λύκειο "Ελληνική παιδεία", ένα από τα λίγα σχολεία που είναι αρρένων, που φοιτούν δηλαδή μόνο αγόρια (αν και αυτό θα αλλάξει σε 3 χρόνια) !Το σχολείο βρίσκεται στα Μελίσσια, και γι αυτό πρέπει να ξυπνήσω πολύ νωρίς για να φτάσω από το Μοσχάτο εκεί, παρ' όλα αυτά αξίζει τον κόπο, αφού το επίπεδο των καθηγητών και των μαθητών είναι πολύ υψηλό. Το σχολείο μου σχεδόν κάθε χρόνο εκπροσωπείται από κάποιο μαθητή στην βουλή των εφήβων, ενώ σημαντικές είναι οι διακρίσεις του στον τομέα της πληροφορικής όπου καταλαμβάνει την πρώτη θέση στην Ελλάδα. Επίσης από τα τέσσερα μέλη της Εθνικής ομάδας πληροφορικής, τα δύο ήταν από το σχολείο μου, και κατάφεραν να πάρουν την 10η θέση στον παγκόσμιο διαγωνισμό πληροφορικής, ανάμεσα σε 31 άλλες χώρες.
Στα διαλείμματα εμείς οι μαθητές μπορούμε να παίξουμε ποδοσφαιράκι, να γυμναστούμε στο (κλειστό) γυμναστήριο, να παίξουμε πινγκ-πονγκ ή - το πιο συνηθισμένο-, να παίξουμε μπάσκετ. Τέλος στον 3ο όροφο υπάρχει ένα εκκλησάκι αφιερωμένο στο Άγιο Πνεύμα και στον Άγιο Λεωνίδα και έτσι δεν χρειάζεται να πάμε κάπου αλλού όταν χρειάζεται να εκκλησιαστούμε.


Η ιστοσελίδα του σχολείου μου

Νεοχώρι Πηλίου

Το χωριό μου, το Νεοχώρι του Πηλίου απέχει περίπου 35 χιλιόμετρα από το Βόλο, την πρωτεύουσα το νομού Μαγνησίας και δεσπόζει σε υψόμετρο 500μ. στην καταπράσινη φύση του κεντρικού Πηλίου.
Δυστυχώς πέρυσι το καλοκαίρι το όνομα του χωριού μου ακουγόταν για ένα και μόνο λόγο, την τεράστια πυρκαγιά που μετέτρεψε μέσα σε λίγες μέρες χιλιάδες στρέμματα πευκοδάσους, πλατανιών και καλλιεργειών σε παρανάλωμα του πυρός.
Στα βυζαντινά χρόνια το Νεοχώρι που τότε ονομαζόταν Λαη άκμασε όπως μαρτυρούν τα ερείπια της παλαιοχριστιανικής βασιλικής του 5ου αιώνα. Δυστυχώς όμως μετά ερημώθηκε για να ζήσει ξανά περίοδο ακμής μετά την Τουρκοκρατία και μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα. Εκείνα τα χρόνια το Νεοχώρι ήταν ένα από τα κεφαλοχώρια του Πηλίου, με πληθυσμό μεγαλύτερο των 1000 κατοίκων.
Τώρα αν και με λιγότερους μόνιμους κάτοικους (περίπου 350) συνεχίζει να σφύζει από ζωή, αφού είναι η πρωτεύουσα του δήμου Αφετών, που εκτός από το Νεοχώρι περιλαμβάνει και τα χωριά Αφέτες, Άφησσο, Καλαμάκι και Συκή. Εκτείνεται από τον Παγασητικό ως το Αιγαίο και περιλαμβάνει αρκετούς μικρούς οικισμούς. Έντονο είναι και το θρησκευτικό στοιχείο, αφού εκτός απ' την παμπάλαια εκκλησία του Αγίου Δημητρίου που δεσπόζει στην πλατεία του χωριού υπάρχει πλήθος ξωκκλησιών, τα περισσότερα απ' αυτά εγκαταλελειμμένα στη φθορά του χρόνου. Από το Νεοχώρι εξορύσσονται οι περίφημες πέτρες Πηλίου και πολλοί απ' τους κατοίκους δουλεύουν στα λατομεία γύρω απ' το χωριό. Το Νεοχώρι έχει όμορφα μεγάλα σπίτια με ευρύχωρες αυλές που αγναντεύουν τον Παγασητικό και τη γύρω περιοχή .

Αξίζει να επισκεφτείτε :

• Την πλατεία του χωριού με τα αιωνόβια πλατάνια
• Το Φράγμα 'Παναγιώτικο'
• Την μονή της Παναγιάς της Πλάκας
• Την σκεπαστή βρύση
• Το πέτρινο γεφύρι
• Την ταβέρνα 'Κένταυρος
• και φυσικά να περπατήσετε στα πέτρινα καλντερίμια του χωριού