Πρόταση βιβλίου: "Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου"

Ένα από τα αγαπημένα βιβλία μου (ίσως και το πιο αγαπημένο) είναι το ιστορικό μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα "Τον Καιρό Του Βουλγαροκτόνου". Αυτό το βιβλίο αναφέρεται στην περίοδο πολέμου του Βυζαντίου με τους Βούλγαρους στις αρχές της πρώτης χιλιετίας, όταν βασιλιάς των Βυζαντινών ήταν ο Βασίλειος ο Β', γνωστός και ως "ο Βουλγαροκτόνος" εξ' αιτίας των πολλών νικηφόρων αγώνων ενάντια στους Βούλγαρους. Το βιβλίο περιγράφει την περιπετειώδη ιστορία δύο φίλων, νεαρών απόγονων πλουσίων οικογενειών της Αδριανούπολης, του Μιχαήλ και του Κωνσταντίνου. Η ιστορία ξεκινά με την κατάληψη της Αδριανούπολης από τους Βούλγαρους ανήμερα τον Δεκαπενταύγουστο, κατά τη διάρκεια της μεγάλης λιτανείας στους δρόμους της πόλης. Σχεδόν όλοι οι κάτοικοι σφάζονται, ενώ ακόμη και αυτοί που επέζησαν βρίσκονται στα χέρια των εχθρών, ανάμεσά τους και οι δύο φίλοι. Ταυτόχρονα διαβάζουμε για την ιστορία ενός γέρου του Παγρατή και της θετής εγγονής του, της ορφανής Αλεξίας που περιπλανώνται στην πόλη ψάχνοντας καταφύγιο. Τις δύο ιστορίες συνδέει ο Νικήτας ένας μυστήριος κατάσκοπος των βυζαντινών που γνωρίζει την οικογένεια του Κωνσταντίνου και είναι φίλος με το γιο του γερο-Παγρατή. Αυτός προτείνει στο γέρο και την Αλεξία να μείνουν προσωρινά στο αρχοντικό, μετά την καταστροφή όμως οι δύο ιστορίες χωρίζονται και έτσι παρακολουθούμε την προσπάθεια του Νικήτα να σώσει τους μικρούς σκλάβους και ταυτόχρονα να βρει το γέρο-Παγρατή έτσι ώστε να συναντήσει το χαμένο παιδικό του φίλο ...
Παρ' όλο που το βιβλίο γράφτηκε το 1911 και έχει 441 σελίδες μπορεί να διαβαστεί πολύ εύκολα και γρήγορα (εγώ το τελείωσα σε 3 μέρες) αφού η πλοκή κυλάει πολύ γρήγορα και όσο πλησιάζει προς το τέλος η αγωνία αυξάνεται. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι το καλύτερο βιβλίο της Πηνελόπης Δέλτα (ενδεικτικά αναφέρω ότι μόνο στον εκδοτικό οίκο της Εστίας έχουν γίνει πάνω από 40 εκδόσεις , περίπου μια κάθε χρόνο !)
Όταν το πρωτοδιάβασα, πριν από 5 χρόνια, εντυπωσιάστηκα και έμεινα έκπληκτος διαπιστώνοντας τις διαφορές αλλά και τις ομοιότητες της ζωής στον 11ο και στον 21ο αιώνα. Φυσικά τώρα δεν υπάρχουν (τουλάχιστον στη Ελλάδα) τέτοιοι πόλεμοι και οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν ο ένας μετά τον άλλο. Παρ' όλα αυτά ο τρόπος που σκέφτονταν οι άνθρωποι κατά τη διάρκειά της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και ο τρόπος που σκέφτεται ο σύγχρονος άνθρωπός δεν έχει αλλάξει πολύ Πάντα θα υπάρχουν οι "κακοί", σκληρόκαρδοι και χαιρέκακοι χαρακτήρες που θέλουν να κάνουν κακό στους άλλους καθώς και οι "καλοί", δίκαιοι και συμπονετικοί άνθρωποι που δεν ασχολούνται μόνο με τον εαυτό τους, αλλά προσπαθούν να βοηθήσουν τους άλλους μένοντας σταθεροί στις σωστές αξίες που πιστεύουν . Ακόμη και όταν μιλάμε στο υπερσύγχρονο κινητό μας τηλέφωνο ή επικοινωνούμε μέσω διαδικτύου μπορεί να έχουμε την ίδια συμπεριφορά με ανθρώπους που έζησαν χιλιάδες χρόνια πριν ...