Εκνευρισμός στο τρένο

Ναι το παραδέχομαι. Είμαι απ' αυτούς που κοιμούνται στο τρένο. απ' αυτούς που έχουν γύρει στο παράθυρο και ξαφνικά πετάγονται και τρέχουν στην πόρτα πριν κλείσει και χάσουν το σταθμό τους.
Φυσικά υπάρχουν και άλλα πράγματα που μπορείς να κάνεις όταν είσαι στο τρένο. Να διαβάσεις ένα βιβλίο, μια εφημερίδα, να ακούσεις μουσική...Βέβαια...Και τα κάνω. Το πρωί μέχρι την Αττική διαβάζω μια free press ή τα μαθήματά μου και ύστερα κοιμάμαι. Στο γυρισμό ακούω λίγη μουσική από το ipod και μετά χωρίς να το θέλω τα μάτια μου κλίνουν.
Εκείνη τη μέρα όμως κατά ένα παράξενο τροπο δεν νύσταζα ! Έτσι λοιπόν καθώς γύριζα από το σχολείο, παρατηρούσα τους ανθρώπους στο τρένο ( μια από τις αγαπημένες μου ασχολίες όταν βαριέμαι και δεν ξέρω τι να κάνω. Δίπλα μου καθόταν μια ξανθιά 40αρα και απέναντί της ένας μεσήλικας με γυαλιά ( ο άντρας της απ' ότι κατάλαβα ). Δεξιά μια γιαγιά που μόλις είχε γυρίσει απ' τη λαική και 2-3 Πακιστανοί, απ' αυτούς που μόλις μυριστούν ότι θα βρέξει τρέχουν στην Ομόνοια να πουλήσουν ομπρέλλες. Τίποτα ενδιαφέρον. Έκλεισα τα μάτια μου και άκουγα μόνο τους κραδασμούς του τρένου και τις συζητήσεις των συνεπιβατων. Το ζευγάρι δίπλα μου έλεγε (με ένα εντελώς αυστηρό, εκνευριστικό ύφος ):
-Καλά σου 'χει τύχει ποτέ αυτό ;
-Τι;
-Να κοιμάσαι στο τρένο
-Να κοιμάμαι όχι, αλλα ξέρεις, μερικές φορές αυτό το "γλάρωμα" (;)
-Είναι απαίσιο, απορώ πως μπορεί να κοιμάται έτσι...
-Τι να πείς. Τα τωρινά παιδιά...
Όλα αυτά τα άκουγα χωρίς να ανοίξω τα μάτια, αν και μπήκα στον πειρασμό. Χωρίς να τους πω τι ώρα ξυπνάω για να πάω σχολείο, πόσες ώρες μένω εκεί, τι με περιμένει όταν γυρίσω στο σπίτι...Χωρίς να τους πω για τα φροντηστήρια, τα ιδιαίτερα, τον αθλητισμό, τη μουσική... όλα όσα κάνω τα απόγεύματα.Έμεινα στη θέση μου και σκεφτόμουν πόσο αυστηροί είμαστε μερικές φορές εμείς οι άνθρωποι, πόσο έυκολα βγάζουμε συμπεράσματα και κρίνουμε τους άλλους χωρίς καν να τους ξέρουμε .
"Επόμενη στάση Μοσχάτο "
Πετάχτηκα από τη θέση μου και έτρεξα πριν κλείσει η πόρτα.