Lonely in the gloomy city

Καθώς η ώρα των προφορικών εξετάσεων του Proficiency πλησιάζει η miss Margaret μας ρώτησε :What’s the difference between being lonely and being alone ?

Αλήθεια ποια είναι; Απ’ ότι κατάλαβα alone σημαίνει να είσαι μόνος σου επειδή έτσι θέλεις, είναι επιλογή σου. Lonely όμως είναι ο μοναχικός, αυτός που αισθάνεται μοναξιά, ο πραγματικά μόνος. Αυτό είναι το χειρότερο. Γιατί ποιος θα ‘θελε να ξυπνάει χωρίς να ξέρει ότι σε λίγο θα δει τους φίλους του, αγαπημένα πρόσωπα; Ποιος θα ‘θελε να έβλεπε μια ταινία στο cinema, να έπαιζε ποδόσφαιρο στο μικρό μπασκετάκι της γειτονιάς, ή να πήγαινε σε μια cafeteria μόνος του, χωρίς να υπάρχει κάποιος που τον αγαπάει και θα είναι ο συνοδός του, ο συμπαίκτης του και ο φίλος του ;Μήπως κάνει κάτι λάθος; Ίσως. Μπορεί πάλι και όχι. Γιατί σ’ αυτήν την μουντή και μελαγχολική πόλη που ζούμε, που ο καθένας μας έχει αλλάξει 2-3 σχολεία και συνεχίζει να κινείται συνεχώς κάθε μέρα, με μια βαριά τσάντα στον ώμο γυρνώντας από μάθημα σε μάθημα είναι πραγματικά δύσκολο να βρεις κάποιο που θα σου αλλάξει τη ζωή, και θα σε κάνει να μη νοιώθεις πια μόνος.

‘Φίλους’ θα βρεις πολλούς. Το κινητό σου έχει πλημμυρίσει από αριθμούς κινητών εκατοντάδων ανθρώπων και το profile σου στο hi5 έχει γεμίσει comments από τους καινούριους σου διαδικτυακούς ‘φίλους’. Όμως εσύ συνεχίζεις να νοιώθεις μοναξιά. Γιατί πως μπορείς να αποκαλέσεις φίλο κάποιον που όταν περπατάτε μαζί στο δρόμο δεν σου λέει μια κουβέντα… Ίσως φταίει αυτός που στέλνει συνέχεια μηνύματα στο κινητό. Ίσως φταις και συ που ακούς μουσική με υπερσύγχρονο mp3 σου. Ίσως φταίτε και οι δύο που ξεχάσατε ότι είστε άνθρωποι...

Υ.Γ : Λέτε να κατάφερνα να τα έλεγα όλα αυτά στον εξεταστή στα αγγλικά; Δύσκολο…Καλή επιτυχία στους συμπάσχοντες !

Υ.Γ2: Πιστεύω ότι μόνο εγώ μπορώ να γράψω μες' την άνοιξη ένα τόσο απαισιόδοξο κείμενο. Τι με έπιασε πάλι ;...

Η φωτογραφία είναι του χρήστη Tomatoskin από το flickr